در میانهی دنیا
مدت هاست میخواهم در مورد این کتاب که برای چند هفته مرا درگیر خود کرد، بنویسم ولی اینقدر برداشت من از کتاب با نقدهایی که در موردش خواندم، تفاوت داشت که فکر کردم شاید من از دریچهی چشم یک تبعیدی به موضوعی کاملاً آلمانی نگاه میکنم. ولی حالا که دوباره کتاب را میخوانم و با توجه به برنامهای که از مجید توکلی دیدم، احساس کردم که اصلاً امکان ندارد بتوانم به عنوان یک تبعیدی که نمیتوانم دست از سر مسايل ایران بردارم از زاویهی دیگری به کتاب نگاه کنم.