● جهان

دموکراسی یا ناسیونالیسم. اگر کسی بخواهد ناسیونالیست باشد پس دیگر سخن گفتن از دموکراسی بی جا است و اگر کسی بخواهد باورمند به مردم سالاری باشد سخن گفتن از ناسیونالیسم بی جا است! شما به همه رژیم های ناسیونالیست که در همه تاریخ و همه جهان پیدا شده اند نگاه کنید. کدام یک از این رژیم ها باورمند به دموکراسی بوده اند؟
ناسیونالیسم و دموکراسی در هیچ کجای جهان و هیچ کجای تاریخ باهم سازگار نبوده اند و اگر کسانی پیدا شده اند که ناسیونالیست بوده اند و دم از دموکراسی زده اند برای به دست آوردن هوادار بوده است

اگر بتوانیم از واکنشهای هیستریک در برخورد با مسائل مطرح در ایران فاصله بگیریم، اگر بتوانیم با حسی موازی به گفتگو با هم بپردازیم و حس صاحبخانه بودن و مستاجر تلقی کردن را به کناری نهیم، شاید بتوانیم با همدیگر در فضایی متعادلتر سخن بگوییم. نوشتهء زیر پاسخ به پرسشهایی است که نسبت به نوشته من (تقدم و تاخر در مبارزه برای دمکراسی و رهایی ملی) در سایت ایران گلوبال مطرح شده است. امیدوارم این پاسخها به تفاهم بیشتر کمک کند.

علیرغم تمامی تحلیلها و فاکتورهای موجود نکته مسلم اینست که فناوری اطلاعات ، فرهنگ و آگاهی روز افزون مردم که عموما توسط دانش آموزان و دانش جویان صورت می گیرد و علاوه بر آن فشارهای اقتصادی مضاعفی که برای تقویت بافت اطلاعاتی – نظامی صورت می گیرد و همچنین دوره ی خودباوری و اندیشه ورزی منطقی تر مردم پس از انتخابات ریاست جمهوری 88، نه تنها سیستم فدرالی بلکه کلیت موجودیت نظام همواره مانند ظرف بلوری ترک خورده ایست که با کوچکترین بحران و ناهماهنگی هر لحظه ممکن است باعث فروپاشی ساختار جمهوری اسلامی گردد

ایران گلوبال : نویسنده آشکارا از تجزیه ایران و وحد ت دو آذربایجان حمایت می کند و ادعا می کند که امریکا پشت این طرح است . ما برای اطلاع رسانی بنا بر درخواست نویسنده به انتشار آن اقدام می کنم:

یکماه به ۲۱ آذر باقیست؛ روزیکه بسیاری در روایت آنچه که در این روز بر مردم آذربایجان رفت دچار تشتت و چند گانگی‌ هستند . کم نیستند پژوهشگرانی که ۲۱ آذر ۱۳۲۴ را که روز تشکیل دولت ملی‌ آذربایجان است روز نجات آذر بایجان میدانند و در مقابل گروهی دیگر ۲۱ آذر ۱۳۲۵ را روز نجات میخوانند، براستی کدام یک درست می‌‌پندارند ؟ نگارنده با طرح این بحث امیدوار است در یکماه پیش رو استدلال هردو گروه را بی‌ طرفانه بشنويم

پرسشی در این میان خودنمایی میکند اینست که؛ رهبران سیاسی جامعه فارس ایران واقعا برای تحقق دمکراسی تلاش میکنند، در حالی که میدانند، این تلاش به انقیاد دولت مرکزی (فارسی) به مناطق ملی غیرفارس نکته پایانی خواهد گذشت؟ اگر رهبری جامعه سیاسی فارس از نتیجه مبارزه دمکراتیک آگاهی دارند، چگونه امروز سرسختانه در مقابل "حق ملتها در تعیین سرنوشت خود" موضع میگیرند؟ آخرین نمود جمعی و عینی این مقابله را میتوان در صدور بیانیه "استقلال و تمامیت ارضی سرآغاز هر کارپایه ایی" مشاهده کرد.

عامل درونی‌ مربوط به "کم کاری" اعراب خوزستان است در تقویت بنیه خود برای بیشتر کردن شانس مشارکت خود در پروسه‌های مختلف(دیگر) اجتماعی و تسلیم شدن در برابر شرایط تحمیل شده "عوامل بیرونی". به عبارت دیگر "عدم شناخت صحیح از نقاط ضعف و قدرت خود، تحلیل غلط شرایط و عدم تاکتیک پذیری" .

« برابری حقوقی» ، « رفع ستم ملی» ، « رفع تبعیض» هر چند برای « زحمتکشان» جامعه مفید است- در حالتی که « جنبش حق طلبانه» تسخیر و آلت دست « ناسیونالیسم» نباشد- ولی برای پاسخگویی به نیازهای « زحمتکشان» که اکثریت جامعه را تشکیل میدهند کافی نیست. چرا که این نیاز ها تنها با « عدالت اجتماعی» پاسخ داده میشود. از اینرو ضروریست « زحمتکشان در همه عرصه ها «صف مستقل» خود را از طریق « هیئت های نمایندگان ، سندیکاها، اتحادیه ها- سازمانهای سیاسی » - با ویژگیهای مستقل و واقعی-متشکل کنند.

اینک بیش از یکماه از انعقاد قرارداد حزب دمکرات کوردستان ایران و حزب کومەلە کوردستان ایران میگذرد جو ملتهب سونامى واکنشها تا حدودى فروکش کرده و اکنون زمان آن فرا رسیده که با فراغت بیشتر عکس العمل ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد زیرا واکنشها به قرارداد مزبور از نوع خود حدالاقل در ایران بى نظیر بود که بطور یقین این رویداد بر فرداى جنبش سیاسى کورد سایه خواهد افکند.

ادبیات لمپنانه و کثیف و اتهام زدن و تهدید دگراندیشان را باید از مباحث آذربایجان پاک کرد.
بر چه مبنایی ناسیونالیستهای فاناتیک و شبکه های مخفی فالانژیستی در آذربایجان، نژادپرستان ترکیه و ... را رفیق و محرم اسرار خود می دانند ولی همدلی ما با آندسته از آزادیخواهان فارس که مخالف تبعیض ملی اند - کفر محسوب می شود؟

هرچند انتخاب نامي براي موضوعي كه مي خواهم عرض كنم صرف نظر از بررسي موضوع يهود مي باشد و اميدوارم پس از خوانده شدن موضوع را به دعواهاي سياسي تشكيل دولت يهود در اورشليم نباشيم بل منظور نظر تشابه تشكيل دولتي است كه جديدا برخي رويا پرداز آن را منتشر مي كنند و اتفاقا برخي سياسيون نيز برآن خود باور هستند

هدف اينجانب مطرح نمودن جنگ مذهبي 90 سال قبل نيست و نظرم بازگويي يك واقعيتي است كه كمتر در مورد آن سخن گفته شده است . با استفاده از متون تاريخي و نيز بازگويي برخي از بازماندگان آن حادثه كه خود شخصا از زبان آنان شنيده ام چرا كه از نسل بازماندگان آن حادثه هستم .
و هيچ قصد نژادپرستي و برتريت قومي يا مذهبي در اين نوشته نيست بلكه به نقد و بررسي گذاشتن يك واقعيت تاريخي است كه مظلوميتي بر مردمي مظلوم در اين برقع از تاريخ گذشته است همانند موضوع هولكاست كه يك واقعيتي دردناك تاريخي بوده است .

هرگاه تراکتور در تهران بازی داشته باشد، یک پتانسیل آشکار برای هرج و مرج وجود دارد. بازدید کنندگان می توانند به خوبی از تیمشان پشتیبانی کنند، هم از طرف مسافران از شمال و هم ازطرف آذربایجانیها ی که در پایتخت زندگی می کنند. در روز مسابقه با برد تراکتور در مقابل استقلال، خیابان های اطراف ورزشگاه آزادی پر از هواداران در رنگ گرگهای سرخ پوش می شود. تی شرت،شال، کت، کلاه، حتی یک طرفدار با یک کلاه لبه پهن اسپانیولی در این گردهمایی به همان اندازه که طرفداران نارضایتی های معمول خود را با تهران نشان می دهند

مهم ترین مانع برای همبستگی و اتحاد نیروهای سیاسی متعلق به تمامی ملیتهای ساکن ایران (هر دو بلوک سیاسی فارس و غیرفارس) و برای عقب راندن رژیم جمهوری اسلامی گسست از نگاه استعماری، غیردمکراتیک و قیم مآبانه جامعه سیاسی فارس (استثناها خارج) نسبت به جامعه غیرفارس، در ایران است.

اسطوره های دولت ملی ( یا دولت ملت ها) (nation - state) از قدرتمندترین اسطوره هایی هستند که انسانیت در طول حیات خود در چارچوب های شناختی و زبان شناختی بر پا کرده است و این قدرت را باید حاصل توانایی های خارق العاده آاین اسطوره ها در درونی کردن ایدئولوژی «ملی» در کنشگران زیر قدرت آنها به حساب آورد. خیالین بودن این برساخته ها که بندیکت آندرسون در کتاب «جماعت های خیالین » خود به خوبی آن را تشریح و تحلیل کرده است، به دلیل مادیت بخشیدن به ساختارهای خیال، در طول یک محور زمانی است که...

خاستگاه اصلی‌ یا "مسقط الرأس" اعراب ایران که بیش از ۱۶۰ طایفه و عشیره را شامل میشوند، یمن، حجاز و عراق است و هجرت نیاکان ما به ایران در ۴ دوره مختلف تاریخی صورت گرفته است.
بنا به منابع تاریخی موجود اولین هجرت اعراب به ایران را به اوائل حکومت سلسله ساسانیان نسبت میدهند و با توجه به شکسته شدن "سد مارب" در سال ۴۵۲ میلادی در یمن که در آن زمان تحت سلطه ساسانیان بود ، زمینه اولین موج مهاجرت گسترده را فراهم ساخت که میتوان از آن به عنوان سرفصل "سکونت اعراب در ایران" نام برد.

از خودم خجالت مي كشم كه چرا نمي توانم مطالبم را به زبان مادري بنويسم. چرا نگذاشتن من زبان مادرم را ياد بگيريم و امروز براي نوشتن درد دلهايم- نه به زبان خارجي ها - بلكه به زباني كه حداقل مادرم مي فهميد، من چه مي گويم و چه بر من گذشته است [ چیز بنویسم]. خدايا آيا اين ظلمي نيست كه برما ميگذرد؟

شعور ملی، درست در نخستین نمود خود، چیزی جز شعور بر وجود یک حق جمعی که ایده فرضی ملت، آنرا نمایندگی می کرد، چیز دیگری نبود. بعبارتی روشن تر، شعورملی بر پایه یک فلسفه و تفسیر دموکراتیک از یک حق متولد شده است. دراین معنی، تئوری حق تعیین سرنوشت، و حق دموکراتیک کنترل دستگاه سیاسی دولت یا قدرت سیاسی توسط کلیت مردم یا ملت، مفاهیم « منطبق برهمی » هستند و شعور ملی چیزی جز آگاهی و شعور براین حق نمی باشد .

نقدی گذرا به مقاله "مانیفست مهران بهاری" به قلم علی قره جه لو
از وظایف اصلی فعالین و نویسندگان متعلق به جنبش ملی دمکراتیک خلق ترک در ایران پروراندن ادبیات سیاسی دمکراتیک و استفاده از ادبیات سیاسی در اشکال مدرن و پداگوژیک آن است. امروز نسل جوان ترک در آذربایجان و ایران انتظار بیشتری از فعالین و نویسندگان میان سال خود دارند.
قرار نیست هر کسی و هر نسلی تجارب گذشته را دوباره تجربه کند.

عموما فکر استقلال طلبی از روی میل جمعی نیست و میتواند بە هویت غیر انسانی کشورهای سلطە گر بر گردد. محروم کردن یک ملت از حقوق انسانی، کە خود باعث نابودی فرهنگی و زبانی و همچنین در نهایت محل زندگی آنها میشود، راهی برای ان ملل بغیر از استقلال برای خاتمە دادن بە این گونە ستم ورزیها باقی نگذاشتە است

انچه ماجرا را مضحکتر جلوه میدهد دعوت و تبلیغ انها از احزاب دیگر ملتها برای ایرانی ازاد و دمکراتیک در اینده است که نه از لحاظ گفتاری و نوشتاری و نه از لحاظ رفتاری کوچکترین انعکاسی از مصداقیت انها در این دعوات و تبلیغات نشان داده نمیشود، و نمونه بارز ان اعتراض جمع کثیری از اپوزیسیون در بیانیه مشترک احزاب دمکرات و کوموله بود.

آقاي قره جه لو در مقاله خود حرکت هاي اعتراضي در آذربايجان را از نظر ماهیتی در ردیف جنبش های مرکز گرا قرارداده است. وي ميگويد : “ در چند سال اخیر دو جنبش اجتماعی بزرگ در ایران، که بزرگترین جنبش های بعد از انقلاب بودند بوقوع پیوستند. حرکت خرداد 1385 آذربایجان و جنبشی در تهران و مناطق مرکزی ایران (1388) که جنبش سبز نام گرفت. دلیل عمده فرا گیر نشدن و عدم موفقیت هر دو جنبش ناهمزمانی وقوع آنها بود. رژیم قبل از این که جنبش در تهران آغاز گردد حرکت خرداد آذربایجان را سرکوب و مهار کرده بود

گفته‌ايد که‌ با تجزيه‌‌طلبی مخالفت کرده‌ايد. شما سخت در اشتباهيد اگر چنين حقی را به‌ خود می‌دهيد و با اين حربه‌ به‌ مصاف جنبش کردستان می‌آئيد، چه‌ که‌ اين يک حق است و دوم اينکه‌ مطلقا مطالبه‌ی اين حق نشده‌ است. حضرت عالی، دفاع از فدراليسم دفاع از نوع معينی از دمکراسی است. مخالفت با فدراليسم در واقع مخالفت با اين نوع معين از دمکراسی است. اگر می‌گوئيد که‌ حکومت اسلامی به‌ اين دليل شمشير خود را بر عليه‌ جانبداران آن تيز می‌کند، شما برای آنها تازه‌ توجيه‌ و کلاه‌ شرعی نيز بافته‌ايد.

جنبش ملی - دموکراتیک در آذربایجان بطور تاریخی جنبشی ماهیتا چپ بوده است، زیرا صرف نظر از نیروهائی که در آن شرکت داشتند دارای رهبری چپ و برنامه ای چپ و مترقی بوده است.
دشمنی با چپ در درون حرکت ملی که با دست عواملی از قبیل شبکه مهران بهاری دامن زده می شود، در واقع اسم رمز، زدن و گسستن پیوند های نزدیکی به نیروهای مترقی و چپ و همکاری های آینده بین آنهاست، سیاست منفرد کردن، بی آبرو کردن و خفه کردن حرکت ملی و متلاشی کردن آن از درون است.

ایشان در ابتدا جمعیت اعراب را ۶ تا ۸ در صد جمعیت ایران اعلام مینمایند که این خلاف واقع است. با حساب ایشان جمعیت اعراب ایران بیش حدود ۵.۳ میلیون در برابر ۷۵ میلیون جمعیت کلّ ایران است، در صورتی‌ که کلّ جمعیت استان خوزستان کمی‌ بیش از ۴.۵ میلیون است( سر شماری سال ۱۳۹۰، منبع ویکیپدیا). سپس با پرشی به طول چند قرن از روی تاریخ خبر از تشکیل "کشور مستقل عربستان" از سوی ال مشعشع در قرن ۱۵ میلادی میدهد و به عنوان نویسنده و پژوهشگری که تاریخ اعراب ایران را به نیکی‌ میداند...

آیا بدون تحول و جایگزینی نظام خفقان و دیکتاتوری ولایت فقیه در ایران، با یک حکومت آزاد، مدرن و بر پایه های ارزشهای حقوق بشر، میشود صحبت از تحقق حقوق انسانی تک تک اقشار، طبقات اجتماعی و ملیتهای مختلف بر زبان آورد؟

خلق عرب که در جنوب غرب ایران زندگی می کند و بین شش تا هشت در صد جمعیت این کشور را تشکیل می دهد، ریشه های ژرف و کهنی در این سرزمین دارد که به هزاران سال پیش می رسد. عرب ها در سال 1424 م کشور مستقل خودرا به نام مملکت عربستان تشکیل دادند که رهبری آن با آل مشعشع بود. این مملکت از شمال به صحنه و کرمانشاه و از جنوب به احساء وقطیف و از شرق به کوه های کهگیلویه و از غرب به کوت و بصره وعماره منتهی می شد. از 1424 تا هشتاد سال این مملکت به پایتختی حویزه مستقل بود و سپس...

جنبش مردم در کردستان ایران ، سرشت مدنی و ماهیت شهروندی دارد و مطالبه اساسی مردم کرد و سمتگیری اصلی جامعه مدنی - سیاسی کردستان با همه تکثر و تنوع گرایش ها که در آن مشهود است؛ رفع تبعیض، دموکراسی برای ایران، مشارکت سیاسی برابر حقوق در مدیریت کلان کشور و خود گردانی در همه امور مربوط و مختص کردستان و مردم آن است

یک نمونه دیگر ازسفسطه و دروغ نویسنده بیانیه دراینجا است که تمام خسارات جانی و مالی و عقب افتادگی مناطق کرد نشین را به گردن احزاب کردی می اندازد. در حالی که می دانیم این رژیمهای تمامیت خواه و مرکزیت گرا و دیکتاتور بوده و هستند که ویرانی و جنگ را به مردمان ملت کرد تحمیل کرده اند و برهیچ کس پوشیده نیست که در واقعه ی اخیر، صادق خلخالی چه جنایتی در کردستان به راه انداخت و آن هم به دستور شخص آیت الله خمینی. درپایان باید این جمله را بیاورم، اگرچه هجویات تکراری است.

باب طبع جماعت "ناسيوناليست" و شووينيست وطنی باشد يا نباشد، کردستان از سويی خودمديريتی می‌طلبد و از سويی ديگر مشارکت در حکومت مرکزی. اين اگر تعارضی با فرهنگ و مکتب آنها داشته‌ باشد، با هيچ معيار دمکراتيک قابل رد و نکوهش نيست، آن هم در کشوری که‌ ليل و نهار جار زده‌ می‌شود که‌ گويا کردها از بنيانگذاران تمدن آن بوده‌اند.

جمهوری اسلامی نیز در دیگر سو با تجزیه طلب خواندن کردها سرکوب بیش از پیش کردها را توجیه کرد و کار به جایی رسید که رهبران کرد دکتر قاسملو و جانشین وی دکتر شرفکندی را یکی پس از دیگری ترور کرد به این امید واهی که می تواند با قتل رهبران کرد ریشه آزادی خواهی کردها را بخشکاند و و تلاش مردم کردستان برای رسیدن به حق تعیین سرنوشت خود را ناکام بگذارد. ترور رهبران و کشتار مردم کردستان راهی است که جمهوری اسلامی در عوض تحقق بخشیدن به خواسته های انسانی مردم کردستان در پیش گرفته است. متاسفانه این رفتار و دیدگاه تنها منحصر به حاکمان امروزین ایران نیست بلکه مشابه همین افکار به صور دیگر در میان اپوزسیون سراسری ایران نیز دیده می شود.

بسترهای توافق نامه همکاری میان حزب کومله کردستان ایران و حزب دمکرات کردستان ایران و مشاهدات نگفته پیشنهاد برای تحقق شورای ملی ایران

قبول می کنی که بوزقورت هستید. یعنی گرگ خاکستری که جهان آنرا فاشیست می شناسد. ثانیا هدف شما استقلال آذربایجان بهر قیمت است. یعنی درست کردن یک آذربایجان بوزقوردی که در آن همه انسانها بعنوان مانقورت و چپ و ایرانگرا باید تحت تعقیب باشند. و بعد می خواهید به ترکیه بپیوندید. آفرین. باید اینطور شجاعانه صحبت کرد. آفرین بر شجاعتت. رهبرانت هم باید یاد بگیرند مثل تو شجاع باشند.

نظر به اهمیت افشای طرح های تجزیه طلبانه که متأسفانه برخی از روشنفکران ناآگاه ایران نیز با حمایت خود از تحرکات مشکوک گروههای قومی ، نادانسته تیشه به ریشه تمامیت ارضی ایران و جنبش دمکراسی خواهانه مردم این کشور میزنند و زمینه را برای جنگ و ستیزهای قومی در ایران فراهم میسازند ، در نوشتاری دیگر به بررسی چهار مورد تحرکات تجزیه طلبی در پرتو جنگ و تجاوز خارجی به ایران خواهم پرداخت تا نسل جوان ایران ، از هر قوم و طایفه و دین و مرام و مسلکی بدانند که پرژوه " ملت سازی" و...

عزیزانی که از آنها انتظار می رود راهکار استراتژیک دراز مدت محوری برنامه ای برخورد با مساله ملی را ترسیم بکنند، امروز از یک طرف چند پهلو می زنند، از طرف دیگر جوهر یک استراتژی تبعیض گرانه تک ملیتی را ترویج میکنند.