رژیم هم اعتراف کرد: «انتخابات آزاد» نتیجه کنفرانس پراگ بود

بنابر نوشته خبرگزاری فارس: رئیس مرکز مطالعات راهبردی و آموزش وزارت کشور با اشاره به این که کلید واژه انتخابات آزاد ماحصل کنفرانس مخالفین رزیم  در پراگ بود.عبدالرضا داوری یکی ازافراد اطلاعاتی بیت رهبری گفت :« در سخنرانی‌های سه ماهه اخیر یکی از مسئولان نظام ۷۴۲ بار واژه انتخابات آزاد تکرار شده است.»  از نظر کنفرانس پراگ «انتخابات آزاد به عنوان یک جنبش مطالباتی» با «انتخابات آزاد به عنوان استراتژی گذار» متفاوت است: «انتخابات آزاد به عنوان جنبش مطالباتی به معنی تلاش برای دموکراتیزه کردن نظام درون خودش است؛ اما انتخابات آزاد به عنوان استراتژی، یکی از استراتژی‌های جهانی برای گذار از نظام‌های توتالیتر و استبدادی به دموکراسی است».

وی افزود: جمهوری اسلامی در طول سی سال گذشته کاملا در پروژه استبداد ستیزی موفق بوده و توانسته است ارکان نظام را بر اساس دموکراسی پایه ریزی کند و دشمنان انقلاب نیز بر آزاد بودن انتخابات در ایران اذعان دارند.

این اطلاعانتی بیت رهبری  گفت:تصور من این است که  هراس خامنه ای  درباره کلید واژه «انتخابات آزاد» از کنفرانس پراگ که با حضور  مخالفین  در آبان ماه سال 91 برگزار شد نشات می گیرد،. او همچنین  ادعا کرد در آن کنفرانس رهنمودهای هیلاری کلینتون درباره ضرورت استفاده از ظرفیت های داخلی مطرح شد و متاسفانه ما شاهد بودیم که طی سه ماه گذشته در سخنان منعکس شده یکی مسئولان عالی نظام بیش از 742 بار از واژه انتخابات آزاد استفاده شد.وی با بیان اینکه طرح موضوع انتخابات آزاد در قالب یک نقشه راه آمریکایی-انگلیسی صورت گرفته است اظهار داشت: در همان کنفرانس پراگ نیز بر ضرورت تشکیل یک شبکه الجزیره ایرانی با راهبرد انتخاباتی تاکید شد تا فضا به گونه ای آماده شود که کسانی همچون موسوی خویینی ها و مهدی کروبی در انتخابات شرکت کنند و در حقیقت آن ها به دنبال قرائت خود از انتخابات آزاد بودند.»

*کنفرانس پراگ، دورخیزی بر ای انتخابات

دومین پنل روز نخست از نشست پراگ با عنوان "دیالوگ ملی و انتخابات آزاد و همگرایی نیروهای اپوزیسیون" تشکیل شد. حسن شریعتمداری، شهریار آهی و فریدون احمدی سخنرانان این پنل بودند.

به گفته حسن شریعتمداری، تحلیلگر سیاسی، "انتخابات آزاد به عنوان یک جنبش مطالباتی" با "انتخابات آزاد به عنوان استراتژی گذار" متفاوت است: «انتخابات آزاد به عنوان جنبش مطالباتی به معنی تلاش برای دموکراتیزه کردن نظام درون خودش است؛ اما انتخابات آزاد به عنوان استراتژی، یکی از استراتژی‌های جهانی برای گذار از نظام‌های توتالیتر و استبدادی به دموکراسی است».

وی افزود: «همه خواسته‌های مدنی باید در استخدام یک استراتژی مرکزی قرار گیرد تا موثر باشد در غیر این صورت جامعه را تکه تکه می‌کند. جنبش زنان بسیار خوب است و آنها را آزاد می‌کند اما مقابل مردسالارانی قرار گرفته که این اجازه را به آنها نمی‌دهد. جنبش زنان زمانی می‌تواند موفق عمل کند که زنان بتوانند نامزد ریاست جمهوری زن معرفی کنند؛ جنبش ملی موقعی می‌تواند به خواست‌های خود برسد که بتواند نماینده خود را به داخل پارلمان فرستاده و قوانین را تغییر دهد».

شهریار آهی، تحلیلگر سیاسی، به اهمیت شکل‌گیری "دیالوگ ملی" اشاره کرد: «انتخابات آزاد لزوما به معنای دموکراسی نیست. کم نبودند حکومت‌هایی که پس از انتخابات آزاد، مشروعیتی کمتر از حکومت پیش از انتخابات آزاد داشتند. از این رو اهمیت دیالوگ ملی و تقدم آن بر انتخابات آزاد، در آن است که باعث از میان بردن تنش در جامعه می‌شود».

به اعتقاد آهی، «نخبگان ایرانی سی سال پیش نتوانستند وظیفه خود را انجام دهند و به مردم نگفتند که  حاکمیت الهی را نمی‌شود با حاکمیت مردم یکی کرد. امروز این کاری است که باید انجام داد». آهی در سخنان خود تصریح کرد که مهم "حاکمیت مردم" است و درباره نوع حکومت مبتنی بر آن می‌توان بحث و گفت‌وگو کرد.

به گفته این تحلیلگر سیاسی «بعضی اختلاف‌ها تاریخی است، بعضی مغزها منجمد شده‌اند و در گذشته مانده‌اند. به طور مثال مایل‌اند به پیش از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ یا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بازگردند. بعضی از اشکالات دیگر هم ذهنی و ساختاری است و نکته مهم دیگر، برخی تفاوت نظرهاست. برخی آخر این فصل را انفجار می‌بینند؛ همانند بهمن ۱۳۵۷. این تفاوت میان اصلاح‌طلب‌ها و انحلال‌طلب‌هاست. باید توجه کرد که اگر معتقد به دیالوگ ملی و انتخابات آزاد باشیم و این استراتژی را تعقیب کنیم، این دوگانه‌سازی‌ها سترون است».

فریدون احمدی، دیگر سخنران پنل دوم نشست پراگ، معتقد است که بحث در مورد "دیالوگ ملی" باید حول محورهایی باشد که در حال حاضر سبب "شکاف اجتماعی در ایران" شده است: «نکته بعدی آن است که شاید بهتر باشد به برخی از سوالات مشخص درباره این جمع [نشست پراگ] پاسخ دهیم. هدف از برگزاری این کنفرانس‌ها چیست. جمع‌شدن طیفی چنین بزرگ از اپوزیسیون گامی رو به جلو است. اما این جمع تا کنفرانس بعدی نمودی ندارد. برای حل این مشکل چه باید کرد؟».

احمدی همچنین به لزوم "تنظیم رابطه با داخل کشور" اشاره کرد: «ما نمی‌خواهیم یک جمع جدا از مردم داخل [ایران] باشیم، ضمن آن‌که به دعوای مصنوعی داخل و خارج اعتقاد نداریم. نیاز به اطمینان داخل داریم و باید بتوانیم بر آن‌ها تکیه کنیم».

كنفرانس  پراگ  به روایت تصویر 

بنابر نوشته سایت کنفرانس : بنپیش از آغاز میزگردها و پنل‌های روز نخست، ناهید بهمنی از اعضای کمیته برگزاری کنفرانس پراگ در گزارشی به آنچه از استکهلم تا پراگ گذشته، اشاره کرد. بهمنی،‌ ابراز امیدواری کرد که این بار هم کنفرانس پر باری به ثمر برسد و سپس گفت: «یک سال قبل در اولاف پالمه با حضور شرکت کنندگان تقریبا کمتری از جمیعت فعلی جمع شدیم و در آنجا در مورد مسائل بنیادین امر دموکراسی در ایران صحبت کردیم، مسائلی مانند جدایی دین از دولت، آزادی های فردی و اجتماعی، تصدیق میثاق ها با مبانی حقوق بین المللی بشر و در نهایت قطع نامه ای به امضای اکثریت مطلق آرا رسید. در آنجا این ایده به نظر رسید که چرا کنفرانس ها را به عنوان بسط دیالوگ دموکراتیک بین نظریه ها و نحله های گوناگون فکری ادامه ندهیم و چرا در تبعید این شرایط را فراهم نکنیم که بستر بهتری برای نزدیکی آرا فراهم شود. همه به این ایده پایبند بودند. در کنفرانس بروکسل تاکید بیشتری کردیم بر مبانی که پیشتر صحبت کرده بودیم و در مورد یافتن راه کار و راه حل ها برای به ثمر رساندن آن مبانی صحبت کردیم. قطع نامه ای تصویب شد در همین راستا همراه با دیالوگ دوستانه با سعه صدر و نهایتا به نتیجه رسید و انعکاس رسانه ای هم خوب بود و چه آنها که شرکت داشتند و چه دیگرانی که شرکت نداشتند،از آن مطلع گشتند. این کنفرانس سوم است که با جمع بیشتری از چهره های فکری و اکادمیک در پراگ برگزار می شود و امیدوارم در این کنفرانس در زمینه راه کارها و بسط افکار و دیالوگ دموکراتیک قدم های بلندتری برداشته شود. اما از اول دوست دارم برای کسانی که نبودند توضیح دهم که جمع جبری افراد به هر قیمت نبوده، بلکه سیاست ها و پرنسیب های مختلف و ملون بودن افکار در نظر گرفته شده و شرکت بر آن استوار شده است. از نظر جنسیتی تلاش شده که تعداد هر چه بیشتر فعالان و سیاسیون زن شرکت کنند و طیف جوان و آنهایی که امروز به صحنه سیاسی ایران وارد شدند نیز باید در شرکت مورد نظر قرار شوند. از ملیت ها و فرهنگ های گوناگون سعی شود شرکت داشته باشند و آن چیزی که در فکر و صحبت تاکید می کنیم که ایران متعلق به همه است را از ابتدای کار در نظر بگیریم و به آن معتقد باشیم. من نمی‌گویم حتما در این راه موفقیت صد در صد بوده است،‌ اما سعی شد برای دستیابی به این خواسته تلاش شود تا تنوع آرا حتما لحاظ شود و فکر می‌کنم که در این کنفرانس پیش رفتی حاصل شده است.