کلاه گیسم را دور می اندازم

• چارلی جونز

زنی که مدت ۱۷ سال عارضه طاسی موضعی‌اش (آلوپسی) را پنهان کرده بود، پس از آن که یک اتفاق بحث‌انگیز در شب اهدای جوایز اسکار موجب آگاهی مردم در باره بیماری آلوپسی شد، کلاه گیسش را کنار گذاشت.

لورا ماتیاس، که ۳۰ ساله و اهل مانینگتری در اِسِکس در جنوب شرق بریتانیاست، می‌گوید امیدوار است سایر افراد طاس نیز بتوانند در مقابل شوخی کریس راک، عرض اندام کنند.

"جنبه مثبت این اتفاق بسیار بد این است که عده زیادی با آلوپسی آشنا شده‌اند."

"معمولا وقتی بدون کلاه‌گیس از خانه بیرون می‌روم خیلی مضطرب می‌شوم. ولی الان احساس می‌کنم که مردم به حد کافی درباره این عارضه اطلاع پیدا کرده‌اند و فرض نخواهند کرد که من سرطان یا بیماری دیگری دارم و با ترحم به من نگاه کنند."

قطعه فیلمی که نشان می‌داد ویل اسمیت هنرپیشه سینما در روی صحنه به کریس راک، سیلی می‌زند و میلیون‌ها نفر آن را تماشا کرده بودند، موجب جر و بحث زیادی درباره عارضه آلوپسی شد.

جی‌دا پینکت اسمیت، همسر ویل اسمیت به دلیل ابتلا به آلوپسی موهای سرش را از ته تراشیده بود و کریس راک، به شوخی اشاره‌ای به این موضوع کرده بود.

تصور می‌رود در بریتانیا دست کم ۶۵ هزار نفر دچار این عارضه هستند.

خانم ماتیاس، که رویدادهای زندگی‌اش با آلوپسی را در اینستاگرام بازگو می‌کند در این سایت نوشته که خشونت ویل اسمیت قابل قبول نیست.

او می‌گوید ویل اسمیت کار درستی کرد که به صراحت نشان داد شوخی در باره طاسی سر زنش عمل صحیحی نبوده، ولی ترجیح می‌دهد که برای رساندن این پیام از کلمات استفاده می‌کرد.

"حتی اگر این اتفاقِ واقعا وحشتناکی بود، برای جامعه آلوپسی، اهمیت بسیار زیادی داشته."

"من خیلی خوشحالم که می‌بینم سرانجام مردم سئوال می‌کنند که آلوپسی چیست؟ من از اینکه می دیدم جی‌دا، چقدر جذاب به نظر می‌رسد و این حقیقت که تنها با یک گردش چشم به این شوخی پاسخ داد، احساس غرور کردم، او حقیقتا وقار و متانت خودش را نشان داد."

لورا ماتیاس دوازده ساله بود که برای اولین بار دچار عارضه آلوپسی شد و پزشکان تشخیص دادند علت آن استرس ناشی از طلاق پدر و مادرش بوده است.

از آنجا که لورا از ریزش موهایش احساس شرمندگی می‌کرد، مدت ۶ ماه مدرسه نرفت و بالاخره تصمیم گرفت برای بازگشت به مدرسه از کلاه گیس استفاده کند.

اما از بیم افتادن کلاه گیسش نمی‌توانست ورزش کند یا به پارک‌های تفریحی برود و هنگامی که حاضر می‌شد که به عروسی دوستانش برود، دچار حمله عصبی می‌شد.

در جریان اپیدمی کووید و برقراری قرنطینه، لورا تصمیم گرفت برای اولین بار بدون کلاه گیس به خیابان برود.

"مدت ۱۷ سال مردم من را بدون کلاه گیس ندیده بودند ولی با شروع اپیدمی شرایط من تغییر کرد."

"شروع کردم عکس‌های بدون کلاه گیس خودم را در آنلاین بگذارم ولی صادقانه بگویم با گذاشتن عکس‌های بدون کلاه گیس خودم در آنلاین، بیشتر اعتماد به نفس پیدا کرده‌ام تا وقتی که بدون کلاه گیس به مغازه‌ها می‌روم. امیدوارم که حالا این هم عوض شود."

لورا ماتیاس می‌گوید هنوز فکر گفت و شنود هر روزه با مردم به عنوان یک زن مبتلا به آلوپسی او را می‌ترساند ولی دارد برای غلبه بر این ترس کار می‌کند.

"من بخش زیادی از زندگی‌ام را به خاطر نگرانی در این باره، تلف کرده‌ام. خطر این شوخی این بود که عده زیادی حس اعتماد به نفس خود را از دست بدهند ولی در واقع نتیجه برعکس شد."

"وقتی عده بیشتری از ما بدون کلاه گیس بیرون برویم، مردم (از دیدن ما) یکه نخواهند خورد."