آقای کیانوش توکلی، سازمان مارکسیستی و چریکی ساندینیستا، هجده سال در نیکاراگوئه به طریق مسلحانه مبارزه کردند و در سال 1979 قدرت را بدست گرفتند و دیدیم که در سال 1990 به طریق مسالمت آمیز و صندق رای نیز، قدرت سیاسی را به رقیب خود "ویولتا چامورو" واگذار کردند و دوباره با رای مردم به "دانیل اورتگا" در سال 2007 قدرت را بدست گرفتند.
باری ، باید بپذیریم تجربۀ 39 سالۀ یک رژیم انسان کُش و ضد ایرانی و نقش مخرب گفتمان مبارزۀ مسالمت آمیز در طول هشت سال دولت آخوند خاتمی تایید کنندۀ این نکته است که باید با تمام قوا به دفاع و ترویج مبارزۀ مسلحانه و قهر آمیر بر علیه رژیم پرداخت تا زمینۀ خروج عملی مبارزه از بن بست کنونی را فراهم کنیم. ما باید در رسانه های مختلف به ترویج و جا انداختن چرایی و ضرورت مبارزه قهر آمیز پرداخته و گفتمان ضد خلقی مبارزۀ غیر خشونت آمیز را، با استدلال مستند، در مقابل واقعیت خشونت
در پایان به آقای کیانوش توکلی یادآوری می کنم که در روزهای 21 و 22 بهمن 57، چریکهای فدائی و مجاهدین خلق، توده مردم را در حمله به پادگانها و کلانتری ها هدایت و رهبری می کردند، نه فالانژهای حزب اللهی و اراذل و اوباش که بعد از سرنگونی رژیم شاه ، کمیته و سپاه پاسداران ضدخلقی را تشکیل دادند.