اپوزوسیون مستقر در خارج از کشور هیچگاه موفق نبوده مگر توسط فعالان داخلی و یک نیروی خارجی تاثیرگذار حمایت گردد. نمونه اش نیروهای آزادیبخش فرانسه بر علیه اشغالگران آلمانی که توسط نیروهای متفقین حمایت میشد.
اپوزوسیون مستقر در خارج از کشور نه تنها انسجام یک نیروی تاثیرگذار را نداشته اند از سر بیکاری مدام به جان هم افتاده و این باعث ضعیف شدن و از کار افتادگی بیش از پیش آنها میشود. آنان با اینکه سالها در کشورهایی زندگی کرده اند که مبانی لیبرالیسم اساس شکل گیری حکومت و جامعه این کشورها است اما اثر پذیری اینان از جوامع آزاد بسیار اندک بوده است نشان بدین نشان که تلورانس-تساهل و مدارا چه به لحاظ مذهبی و چه به لحاظ سیاسی از مبانی تشکیل این جوامع میباشد در حال ی که فعالان سیاسی ما با یک مصاحبه و یا سخنی نامطلوب ناگهان به خروش آمده و هر آنچه که شایسته نیست بر زبان می آورند.
واقعیت این است که جامعه ما چه در ایران و چه خارج از آن بسیار از دروغ رنج میبرد. دروغ نقش اساسی را در اعمال مصائبی دارد که از طرف حکومت اسلامی بر سر ایران آورده میشود پس نمیتوان از اپوزوسیونی که خودش اینگونه آلوده دروغ و اتهام زنی است آرزوی گشایشی برای ایران داشت که سعدی گفته است:
باطلست آن چه مدّعی گوید // خفته را خفته کی کند بیدار
به هر روی این آسیب شناسی برای اکثر اپوزوسیون مشترک است. برای مثال یکی اتهام زده و فضا را با دروغ آلوده میکند یکی هم سانسور کرده و مانع از آشکار شدن حقیقت میشود. متاسفانه در مقابل افرادی که به زعم خودم دست به دروغپردازی میزنند کامنتهای بسیاری که در آنها بسیار سعی شده که مطالب موهنی وجود نداشته باشد نگاشته ام اما سایت محترم ایران گلوبال از درج آنها خود داری نموده است در حالی که کامنتها اهانت آمیز دیگران را به چاپ میرساند. این ها و همه اینها نشان دهنده این مطلب است که چرا حکومت استبداد آخوندی برای 40 سال بر کشور حاکم شده و حالا حالاها دست سر ما بر نخواهد برداشت.