هموطن محترمی برای من ایمیل فرستاده مبنی بر اینکه چون مثلا بنده به تلویزیون بیان دعوت نشده ام، گله شخصی دارم. باید به همه هموطنان عرض کنم که بنده در طی چند ماه گذشته به چندین تلویزیون ماهواره ای از جمله تلویزیون آقای نوریزاده (ایران فردا) و شبکه جهانی کلمه و تلویزیون های دیگر مثل میهن و غیره گفته ام که حاضر نیستم با آنها مصاحبه بکنم. تلویزیون های دیگری نظیر تلویزیون های کردی، ترکی (گوناز)، عربی (اخباریه) و تلویزیونهای لس آنجلسی که بر روی ماهواره هم هستند لطف کرده اند و بارها مرا دعوت کرده اند، اما به دلیل مشغله کاری تا کنون امکان حضور نیافته ام. چون واقعا آدم بیکاری نیستم که شب و روز جلوی "وب کام" بنشینم تا کسی مرا دعوت کند. در نتیجه کمبود حضور در تلویزیون نداشته و ندارم. چه برسد به کانال اینترنتی کم مخاطبی مثل بیان. وانگهی برای من پرنسیب بسیار بالاتر از "فرصت طلبی" است. در مورد کنفرانس ها
سوال یا مشکل مطرح شده در این مقاله بسیار ریشه ای و در جوامعی مانند بلوچستان بسیار عمیق و دردآور است. زیرا قشرهایی از طبقه خاص یا "حرفه" خاص از بین بلوچها (حتی کردها) با رژیم همکاری می کنند و از رانت خواری و زمین خواری و قاچاق بهره مند می شوند و تا خرخره در اختلاس و فساد نظام و بسیج عشایری غرق هستند؛ اما از سوی دیگر ادعاهای فراوان دارند و به مردم فقیر با نخوت "فخرفروشی" می کنند. اکثریت قاطع مردم اینها را می شناسند و می دانند؛ اما به دلایل مختلف مجبور به سکوت هستند. نتیجتا باید به این معضل ریشه ای فرصت طلبی و ظاهرنمایی پرداخته می شد.