یکی از موارد اختلاف من با آقای کیانوش توکلی، انتشار ادبیات رکیک در ایران گلوبال است. اینکه به اشخاص حقیقی یا گروه های اجتماعی معین نسبت های توهین آمیز داده شود، در تراز یک رسانه ی معتبر و راستکوش نیست. روشن است که نقد آرای دیگران، از هر گرایشی، نه تنها قابل ایراد نیست، بلکه سودمند و راه پیشبرد اندیشه هاست. اما زمانی که این "نقد" به کاربرد واژه های توهین بار شخصی تبدیل می شود و هویت خصوصی اشخاص را هدف می گیرد، دیگر نه قابل تأیید، بلکه ویرانگر فضای نقد و گفتگو است. بارها کوشیده ام از راه گفتگوهای شخصی با کیانوش توکلی گرامی این کاستی را یادآوری کنم و در رفع آن مؤثر باشم، که شوربختانه بی نتیجه مانده است و همچنان گوشه های رنگارنگی از این ادبیات زشت در این تارنما نمودار و چشم آزار می شود. نمونه ی تازه ی این پدیده در کامنت بالا، از همکار گرامی تارنما، خانم آتوسا نجف لوی، دیده می شود. در این کامنت
از سوی دیگر، خانم مسیح علی نژاد، هم اکنون از کنشگران بسیار مؤثر در صخنه ی سیاسی و اجتماعی ایران و مورد هجوم مستقیم رژیم جمهوری اسلامی است. نسبت ها و توهین هایی مانند همین مورد، هر روزه از سوی گماشتگان اطلاعاتی رژیم به سوی ایشان روانه می شود. چرا باید همین برخورد از سوی یک رسانه ی اپوزیسیون در مورد مسیح علی نژاد اعمال شود؟ آیا اصل آزادی، توهین و تهمت بی دلیل به اشخاص را هم در بر می گیرد؟! خوب است آقای کیانوش توکلی توجه کند که راهکار حفظ بهداشت گفتاری ایران گلوبال، بردن کامنت های خوانندگان از زیر مقالات به جاهای دیگر نیست، بلکه پیروی از هنجارهای معین در انتشار مطالب است، که ضمن فراهم آوردن آزادی کامل بیان برای هر گرایش سیاسی و عقیدتی، از توهین و تهمت بی مدرک به اشخاص و گروه های اجتماعی معین جلوگیری نماید.