سلام آ. ائلیار گوزلم؛
بله چنین است گرامی که می گویید. فاشیسم مذهبی ایکه در 4 دهه ی بیداد ولائی خود، هیچگاه به کارگرانِ ملت ها و مردم گرسنه و بجان آمده ی ما فرصت تشکل، بیداری اجتماعی، درک از دوست و دشمن، و دانش شناخت از ضرورت استقلال صف بندی طبقاتی نداد. و با استبدادِ آدمخواراش، خون به آسیاب ناسیونالیسم، فناتیسم و پانیسم بی معنی نژادگرایانه در جهان اسلام و ایران دمید. و میان مردم و ملت های تنگدست و ستمزده ی خاورمیانه و جهان دشمنی های رواج داد.
آیا باورِ بخودِ کلان طبقاتی و همزمان تعهد به پذیرش فرهنگِ رنگینی( نوعِ انسان) لااقل در میان مردمان کار، ستمدیگان، زحمتکشان و تنگدستان به عنوان" شهروندان برابر" راه خواهد یافت؟ آیا کارگران و لایه های میانی خانه خراب که در همه حال تابع بازارِ کار و قوانین بهره کشانه مزدبگیری می باشند، توانسته اند دریابند که این رژیم با صندوق رأی به زیرکشیدنی نیست؟
کارگران بیکار و بی نان ما می دانند که نباید یکبار دیگر همچون گذشته ها فریب بخورند؛ حالا چه از کمین طیف رفرمیست و رفراندومی ها، چه با دام رفرماسیون مذهبی این و آن، و یا با کلک مسخره ی اتنیکِ قومی، و بدتر از همه در دام (( بی بنیه ی "نژاد"، گرفتارشویم. و کلاه گشادتر این شارلاتان ها را بر سر خود و مردمان مان بگذاریم.
ما به رژیم و لابی های آن برای همیشه نه می گوئیم. باسپاس منیم یولداشم