نلــــــرز زمیــــن ! اینــجا ایــران اســت !

زمین نلرز ! اینجا ایران است!

 

گاه فراموشت می شود که مردمان این سرزمین سالهاست که بر خود می لرزند ! تو دیگر کوتاه بیا !

 

اینجا بوشهر است  ،جایی که خانه های مردمانش از کاه و گل است و قرار است برایشان برق اتمی هدیه شود !

اینجا کاکی است ،نزدیک همان دشت تنگستان ، همان جایی که رئیس علی قهرمانش ،جلوی تجاوز اجانب را به خاک میهن گرفت !

 

 

اینجا را فراموش نکن! به برجهای سر بفلک کشیده پولادی و بتنی نیروگاه اتمی ،نگاه نکن ! این را من هر روز از پشت بام خانه کاه گلی پدر کارگرم می دیدم ! ولی از فردا ،همین بام کاه گلی هم نیست که بر بالای آن بروم و با افتخار و غرور به نیروگاه اتمی ،این سرمایه ملی و مهمتر از جان من و دیگر هم میهنان نگاهی بیاندازم!...

 

 

آری اینجا بوشهر است در جنوب ایران مصیبت زده ! ایرانی که روزی آذربایجانش قربانی بی مسئولیتیها می شود و روزی دیگر بوشهر گرم و سوزانش!

 

راستی ،چرا می لرزی زمین؟!

لرزش تو از خشم است یا از ترس ؟!

شاید از اینهمه ظلم و ستم بر مردمان کم توقع و ساده میهنم خشمگینی؛

و یا از آینده هولناک این سرزمین، از ترس بر خود میلرزی!

 

نلرز زمین...شانه های پدرم هر روز می لرزد

تو دیگر نلرز....

 

همایون نادری فر 

10/4/2013