عزیز ائلیار، دید افراد از عدالت متفاوت است، مثلا اولویت عدالتخواهی اکثر خانمها در حیطه برابری حقوق زن و مرد می باشد، و یا اولویت چپها، رفاه قشر زحمتکش جامعه می باشد، و در مورد ملتهای ساکن ایران اولویت عدالتخواهی در چهارچوب آموزش بزبان مادری می باشد، و دیگر گروهها هر کدام بدنبال عدالتخواهی خاص خود هستند و حالا سئوال من از شما اینست که با توجه به اینکه آزربایجانیها در تمام مبارازات در ایران پیشتاز حرکت بودند، از مشروطه گرفته تا انقلاب ۵۷ جنگ ایران و عراق، چرا بعد از تظاهرات خرداد ماه ۱۳۸۵ در آزربایجان در اعتراض به کاریکاتور سوسک ( نمنه ) در هیچیک از تظاهرات سرتاسری شما شاهد حضور آزربایجانی ها نیستید، آیا این سکوت نماینگر آمار خاموش آزربایجانی ها نیست؟ که به چه فکر می کنند و چگونه از بازیچه شدن خود را کنار می کشند، ولی اگر اجحافی در حق آزربایجانی ها صورت بگیرد، بلافاصله در صحنه حاظر می شوند.
ما همیشه دو سه شاخه ناچیز زودتر روئیده شده بر روی زمین را می بینیم، ولی وقتی بهار فرا رسد تخمهای نشکفته پنهان زیر خاک شکل و رنگ زمین را عوض خواهند کرد.