کسب اعتماد سیاسی از سوی

کسب اعتماد سیاسی از سوی رهبران از نان شب و دین داری واجب تر است .این نه مردم بلکه رهبران بودند که اعتماد مردم را به لجن به سخره و فاجعه کشاندند . اعتماد به شعار های دروغ حکومت اسلامی به ارزانی اب وبرق به رفاه اجتماعی وبه ازادی های مدنی پایانی جز وحشت امروز نداشت . بااین همه مصیبت چرا باید به رهبران حاکم ومحکوم اعتماد کرد ؟ به چه کسانی؟ به مسعود رجوی به فرخ نگهدار. به سید خندان به گروهای تجزیه طلب ؟
ایا این اعتماد کورکورانه هزاران خانواده ایرانی نبود که فرزندان خود را در اختیار دستگاه مخوف منابع رجوی گذاشتند؟
این اعتماد ابلهانه نبود که جوانان این کشور هستی خود را برای ایده ال های موهوم در اختیار سازمانهای چپ قرار دادن و عاقبت از ان جوانان مردانی شکسته وسالخورده و فریب خورده بوجود آوردند ؟
نه اعتماد ، بلکه انچه به ان نیاز است حقیقت گویی است که در این رهبران یافت نمیشود .