همه سخن من در کامنتی دو سطری
تبریزی
همه سخن من در کامنتی دو سطری این بود که نام نویسنده این نوشتار در بخش نام نویسنده در ادیتور ایران گلوبال نوشته نشده است، لینک فهرست نوشته های این نویسنده را نیز نوشتم، اگر نام نویسنده در آن بخش نوشته می شد و این نوشتار نیز به فهرست نوشته های این نویسنده افزوده می شد همه چیز به پایان می رسید! من نه درباره زندانی شدن کسی شادی کردم و نه درباره نویسنده چیزی نوشتم! پاسخ من چه شد؟ بارانی از دشنام و ناسزا ! من نیز ناچار از پاسخی گسترده شدم اما هرگز در هیچ جا نگفتم که از زندانی شدن کسی شاد شده ام!