پس از پایان جنگ جهانی دوم یکی از معدود کسانی که در دادگاههای نورنبرگ به مرگ محکوم شد، آلفرد روزنبرگ، تئوریسین و مسئول روزنامه حزب نازی بود، کسی که خود مستقیماً در قتلعام و کشتار نقش نداشت، بلکه با نوشتههای خود از پشت صحنه، کشتار را هدایت میکرد.
شاعری همچون “ازرا پاوند” که در طول جنگ جهانی به بلندگوی تبلیغاتی جبهه فاشیزم ایتالیا تبدیل شده بود، با پایان جنگ جهانی از سوی آمریکاییها دستگیر و به تیمارستان منتقل شد. شاید تیمارستان مناسبترین مکان برای “ناکسانی” است که با ابزار علم و هنر به جان انسانیت افتادهاند و بر میکنند ریشه انسانیت را.
هنرمندی که تمثال ناصرالدینشاه قاجار، یکی از دلسوزترین پادشاهان این سرزمین را بر سنگ توالت حکاکی میکند، مسؤولانی که اجازه میدهند این اثر قبیح در “خانه هنرمندان” به نمایش گذاشتهشود و اصحاب رسانهای که به جای انتقاد به تبلیغ این قباحت و وقاحت
پس از پایان جنگ جهانی دوم
پس از پایان جنگ جهانی دوم
سازاخ
میپردازند باید در یک بیمارستان روانی تحت مراقبت و درمان قرار بگیرند چون حضور آزادانه آنها در جامعه میتواند امنیت اخلاقی، روانی، اجتماعی و سیاسی جامعه را با مخاطرات جدی مواجه سازد.