نزدیک بود اسمت را "لاشچی

نزدیک بود اسمت را "لا... "بنویسم چون ضمیر ناخودآگاه یاد" لاچین" مسافر افتاد.
ما منتطر شدیم که چیزی؛ خوب یا بد، در باره رفیق محققی و مقاله اس بنویسی ، یا او را نقد کنی یا پدیده تتلو را معرفی نمایی، ولی دوباره سراغ ترور شخصیت کینه طبقاتی ات نسبت به ایرانیان و نمایندگان زحمتکشان و ستارههای سرخ تبریز رفتی.
حیف . حیف ! بی دلیل نبود که مارکس ، اینهمه وابستگی طبقاتی افراد، برای اعلان مواضع شان را ، مهم میدانست.