من با بسیاری از نظرات جمال توافقی ندارم. هیچ اعتقادی ندارم که کردستان بزرگ روزی تشکیل خواهد شد. این یک خیال خام هست که متاسفانه هم انرژی کردها رو در هر 4 کشوری که در اونها پراکنده هستند میگیره، هم به روند دموکراسی در این کشورها (که بیش از همه برای خود کردها لازمه) ضربه میزنه. کردهای شمال عراق یک شانس تاریخی داشتند که از کرکوک دفاع کنند و به استقلال برسند. اعتقاد دارم اگر کردها فقط یک هفته - 10 روزی دوام می آوردند، مدیای جهانی چنان جوی بر علیه دولت مرکزی عراق و شخص قاسم سلیمانی درست می کرد که مجبور به عقب نشینی می شدند. این کار کاملا ممکن بود چون ارتش عراق فاقد نیروی هوایی بود و ضمنا کردها هم خوب تجهیز شده بودند و توسط مستشاران اروپایی آموزش کافی دیده بودند. ولی نتیجه نبرد یکی از سریعترین شکستهای تاریخ بود چرا که کسی علاقه نداشت برای آتیه بارزانی یا طالبانی جونش رو فدا بکنه.
لذا به نظر من هم به نفع کردهاست، هم به نفع ملتهای دیگر منطقه که این رؤیای بی معنی رو کنار بگذارن و در روند دموکراسی کشورهای خودشون مشارکت بکنند. این یک امر بسیار ضروریه. مثلا اگر در ترکیه پ.ک.ک نبود، دست احزاب اوپوزوسیون برای همکاری یا ائتلاف با ه.د.پ بسیار بازتر می شد. امری که برای دموکراسی ترکیه بسیار ضروریه.
اما من بیشتر از این نمی خوام در این مورد صحبت بکنم چون این مساله، در درجه اول مساله خود کردهاست. اما با یک حرف یا بهتر بگم نقد جمال نمی تونم موافق نباشم و اون هم این که به حق استقلال طلبان آذربایجان رو کرخت، بی تحرک، بی تاثیر و در بی وزنی مطلق می دونه. از نظر من این نقد جمال کاملا صحیح و بجاست. آقایون و خانمها، الکی خوتون رو گول نزنید. شما هیچ تاثیر و تحرکی ندارید. حرکت کردها، با همه اشتباهاتش به هر حال یک حرکته. اونها حضور میدانی دارن. شماها با اینکه اسم پر طمطراق «حرکت ملی آذربایجان» رو روی خودتون گذاشتید، از جاتون جنب نمی خورید اما! من و شما، تا مبارزه میدانی نکنیم، حق نداریم این قدر بی رحمانه به دیگران خرده بگیریم. امروز کار به جایی رسیده که مساله کرد، یک بعد جهانی پیدا کرده. با همه اشتباهاتشون، کردها موفق شدن صدای خودشون رو به گوش جهان برسونند. شما چه کردید؟ هنوز مراحل جنینی رو طی نکرده دچار هزار دعوا و انشعاب شدید!