دوستان گرامی، اقتصاد ایران در سایه رژیم گندیده و پوسیده ولایت فقیه بر پایه سرمایه داری از گونه دزدسالاری (Kleptocracy) است و چنین پدیده هائی پس از برنامه ایران بر باد ده خصوصی سازی به بار آمده اند.
با آن که حتی در اصل چهل و چهارم قانون اساسی رژیم دوزخی ولایت فقیه همه بانک ها باید عمومی باشند و درست شدن بانک خصوصی حتی خلاف قانون اساسی این رژیم است اما دزدسالاری نیاز به بانک خصوصی دارد.
در رژیم گندیده و پوسیده ولایت فقیه چند زرسالار میلیاردر که میلیاردها پول دارند و روشن نیست این پول ها را از کجا دزدیده اند گرد هم می آیند و پول هایشان را روی هم می گذارند و یک بانک خصوصی درست می کنند، سپرده گذاران که بسیاری از آنها نیز مردم کوچه و خیابان هستند در این بانک حساب باز می کنند و دارائی این بانک چند برابر می شود.
سپس این بانک خصوصی به مردم وام می دهد و از آنها بهره .....
همچنان که دیده می شود بانک خصوصی ابزاری برای چند رباخوار مفت خور برای به دست آوردن پول هائی با ارقامی نجومی و باور نکردنی است که آن دارائی های هنگفت و مفت و باد آورده نیز فراورده دسترنج کارگران و رنجبران و دهقانان هستند و این بانکداران بی آن که کار کنند و رنج ببرند مانند زالو خون مردم را می مکند و روز به روز فربه تر می شوند!
پرسش: چه باید کرد و چاره چیست؟
پاسخ: چاره کار عمومی سازی (سوسیالیسم) است.
در سایه بانکداری عمومی (سوسیالیستی) بانک ها از آن همه مردم خواهند بود و دولت برگزیده شده از سوی مردم به نمایندگی از مردم بانک ها را خواهد گرداند و هیچکس نیز از راه وام دادن به مردم و راه اندازی دستگاه رباخواری به دارائی هائی با ارقام نجومی و باور نکردنی دست نخواهد یافت و اگر به مردم یا بنگاه های اقتصادی و کارخانه ها (که آنها نیز در سایه سوسیالیسم از آن همه مردم هستند) وام داده شود از وام گیرندگان تنها کارمزد دریافت خواهد شد نه بهره بانکی.
کارمزد و بهره بانکی دو پدیده ناهمسان هستند، کارمزد برابر است با هزینه آب و برق و تلفن و مزد کارمندان و ..... برای گرداندن یک بانک اما بهره بانکی برابر است با به دست آوردن پول های مفت و باد آورده از راه رباخواری که در سیستم سرمایه داری جمهوری اسلامی آن پول های مفت و باد آورده به جیب رباخواران بانک خصوصی ریخته می شوند!