به تبریزی ستاره دار سابق،

است تا بدینوسیله کمی از سوز و گداز درون، و رسوائی خویش را تسلی دهد.
در اول، به خیالش با استتار خود پشت اسامی عربی، فکر میکرد کسی متوجه ماهیت فاشیستی او نخواهد شد.
با خیز بر داشتن بر روی مردم آزربایجان، با حمایت از فاشیسم پانفارسیسم با گستاخی خود را بیش از حد جر میداد.
اما چندان نگذشت با ساده لوحی و حماقتش، بدست خود بدام افتاد. همه چیز بر ملا شد.
این آقای کمونیست قلابی، که تحت نام مارکسیسم نژاد پرستی، و فاشیسم ارمنی را ترویج میداد،
کسی که مدام با نفرت فاشیستی علیه مردم آزربایجان سخن پراکنی و تبلیغ میکرد، اینک مثل باد کنکی که بادش خالی شود، پوسته اش باقی ماند.
این ائرمنی گدا ضفت، که در سرقت متن دیگران حرفه ای بنظر میرسد،
گویا نمی داند که سرقت نوشته های دیگران بعنوان سرقت ادبی محسوب میشود.
انگار سوزن بیسوادیش در نفرت علیه توده های مردم، گیر کرده است،
برای جلو گیری از هرزنامه های تکراریش،
متون دیگران را سرقت کرده، با اندکی تغییر آن به اسم خود منتشر میکند،

انگار نمی داند
این عمل زشت، از نظر عرف و قانون روزنامه نگاری، نه تنها نکوهیده و جرم محسوب میشود، بلکه عملی خلاف قانون مطبوعات است.
خوانندگان اینک قضاوت میکنند، بیسوادی و گستاخی یک ارمنی گدا صفت را.
همه اینک شاهداند
یک ائرمنی کولی تبار و ولگرد، در ملا عام با سرقت متن دیگران ماهیت پست داشناک خود را به نمایش میگذارد.