رفتن به محتوای اصلی

سالام اليكيم

سالام اليكيم
ناشناس

سالام اليكيم
https://t.me/sarrizat/11256

بنابر کتیبه ی العین از اشوربانیپال امپراتوری سامی آشور، اولین سوارنظام و سوارکاران مسلح به زره در میان امپراطوری ساکاها و کیمریان به رهبری توگدام(توغدام) دیده شده که از طریق قفقاز به آشوریان حمله میبردند.دومین سوارنظام در میان آشوریان و بابلیان با اسب عربی بوجود میاید. سومین اشاره به سوارنظام، در اسناد سالنامه چین باستان مشاهده میشود،که در ان از سوارکاران شیونگ نو نام برده شده.اما در جهان بهترین و کهن ترین سوارکاران جنگاور که فاتحان بی رغیب شرق و غرب بودند، اجداد ترکان یعنی شیونگ نو ها و ساکاها بودند. که نوادگان آنها خیون ها،کوشانیان،کوگ ترکها،اشکانیان،هپتالیها،خزرها و کومانها،غزنویان،سلاجقه،افشاریه،صفویه، عثمانی،تیموریان با همان اسبان ترکمنی و سیستم ایلغار سوارکاران تورانی به کشورگشایی پرداختند.نمونه این مهارت ذاتی سوارکاری تورانی را در جنگ ملازگرد میتوان مشاهده کرد که در ان ترکان سلجوقی با چهل هزار سوارکار در مقابل لشکر بزرگ روم و ائتلاف بزرگ اروپا با دویست هزار نفر به پیروزی قاطع میرسند و این پیروزی را مدیون اسبان ترکمنی و مهارت ذاتی سوارکاری هستند که ترکان از کودکی بروی زین اسب کسب کرده بودند.مورخین روم سیستم جنگی و سوارکاری سلاجقه در نبرد ملازگرد را همان شیوه جنگی سورنا اشکانی و آتیلا هون و ساکا میدانند که پدرانشان را با حقارت تمام از روی اسب شکست دادند.اسب ترکمنی که امروزه زیست شناسان ان را بعنوان پدر تمام اسبان جهان میدانند. میراثی گرانبها بوده که اولین بار در استپ های اسیای مرکزی و سیبری (التایی) توسط اجداد مردمان تورانیک اهلی میشود و بخشی از زندگی چادرنشینی و جنگ سالارانه ترکان میشود.
امروزه ترکمن ها،قزاق ها،قرقیزها،باشقیرها،ترکان داغستان قفقاز،بالکار همچنان بسان اجدادشان سوارکاران بی رقیب جهان هستند که از کودکی با فرهنگ اسب سواری و پرورش اسب زندگی می‌کنند. در دنیا فقط دو ملل وجود دارند که فرهنگ سنتی پرورش اسب را دارند.این دو ملت، ترکان و اعراب هستند.اما در پارسیان دیگر وجود نداشته،تاجیک های به جعل تاریخ فارس لقب گرفته، اکراد،الوار،گیلک ها از گذشته هیچ نژادی اسبی منحصر به انها وجود نداشته و همچنین فرهنگ پرورش اسب را نمی دانستند و هیچگاه سوارکاران ماهری نداشتند. اما امروزه با توهمات فانتزی ادعا دارند که اجداد پینه دوز و رعیت انها سوارکاران جنگاور بودند و حتی اسب عرب و ترکمنی را با سفسطه بازی بنام اسب پرشین معرفی میکنند.