اوایل انقلاب ۱۳۵۷ مساجد تنها
سازاخ
اوایل انقلاب ۱۳۵۷ مساجد تنها مکانی بودند که مردم بدون ترس می توانستند در آنجا جمع شده و تبادل نظر و اعتراض کنند، و چون این امکان متاسفانه در دست انحصاری آخوندها و مداحها بود، آنها توانستند تمام انرژی
جنبش را به نفع خود مصادره کنند.
بعد از ۴۱ سال و عدم توجه دولت مرکزی به خواست ملی آزربایجانی ها در ارتباط با زبان مادری و تبعیض اقتصادی در تقسیم عادلانه بودجه و با توجه به اینکه اکثر رهبران دلسوز حرکت ملی آزربایجان در زندانها بسر می برند، امروز میادین فوتبال دقیقا نقش مساجد انقلاب ۱۳۵۷ را بازی می کنند، و عملا مرکز گردهمآئی معترضین آزربایجانی و اعتراض به تبعیض اقتصادی و ممنوعیت تحصیل بزبان مادری و اعتراض به دستگیری رهبران حرکت ملی می باشد
بعد از ۴۱ سال و عدم توجه دولت مرکزی به خواست ملی آزربایجانی ها در ارتباط با زبان مادری و تبعیض اقتصادی در تقسیم عادلانه بودجه و با توجه به اینکه اکثر رهبران دلسوز حرکت ملی آزربایجان در زندانها بسر می برند، امروز میادین فوتبال دقیقا نقش مساجد انقلاب ۱۳۵۷ را بازی می کنند، و عملا مرکز گردهمآئی معترضین آزربایجانی و اعتراض به تبعیض اقتصادی و ممنوعیت تحصیل بزبان مادری و اعتراض به دستگیری رهبران حرکت ملی می باشد