نبرد اضداد,

بر اساس قانون تحولات اجتماعی هر ضدی پدیده ضد خود را پرورش میدهد (قانون تز و آنتی تز) و نهایتا کهنه مغلوب نو میشود, رژیم اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست. زنان و دخترانی که امروز پیشتاز مبارزه با استبداد دینی حاکم بر کشور میباشند در بطن خود رژیم زاده شده و رشد یافته اند, آنها پرورش یافته سیستم آموزشی اسلامی هستند که از دبستان زیر باران آموزه های دینی بوده اند ولی سرانجام همسو با جهان مدرن راه خود را رفتند و باورهای فناتیکی را بر نتابیده و هیچگاه نیز بر نمیتابند. تنها تفاوت نسل جوان زنان کشور ما با جهان خارج در اینست که قطعه پارچه ای بر سر دارند که بخشی از موهای آنها را پوشانده است, قطعه پارچه ای که هرگز در زیر فشار استبداد دینی از روی سرشان به درون سرشان نرفت و در فرهنگ آنها جای نگرفت و با دگرگونی سیاسی آینده کشور که چندان هم دور نیست آنرا هم از روی سرشان بر خواهند داشت.

این نبرد اجتناب ناپذیر بین کهنه و نو در جامعه ایران تشنج و التهاب اجتماعی را در طول ۴۳ سال عمر رژیم زنده نگهداشته و نه تنها هرگز متوقف نشده بلکه هر روز سرعت روند آن شتاب بیشتری میگیرد و رژیم را بیشتر به چالش میکشد. دست اندرکاران رژیم بدون توجه به واقعیتها و شعار گونه همراه با خشونت و بیرحمی با نسل امروز بویژه زنان برخورد میکنند و در حالیکه اختلاسهای نجومی بدنه رژیم را فرا گرفته است دفاع سپیده رشنو از حرمت انسانی و حق اجتماعی خودش را اقدام بر علیه امنیت نظام نامیده و او را به ترویج فحشا متهم میکنند, ولی آن اختلاسگران خودی هیچ خطری را متوجه امنیت نظام نمیکنند و کارشان نیز ترویج هیچ چیزی نیست. این فصل هم به تاریخ خواهد پیوست.