سخنی با حاکمیت لجوج,

با مردم لجاجت نکنید چون فقط فاصله خود را با آنها افزایش میدهید, هر چند که فکر کنید زورتان زیاد است باید بدانید که زور مردم همیشه بسیار بیش از شماست. چندان به نیروهای سرکوبتان دلخوش نباشید آنها از دل همین مردم برخاسته اند و تا حدی بیشتر به جلو نمیروند و نهایتا به مردم میپیوندند چون ایل و تبارشان بخشی از همین مردمند. اگر هم از الوات منطقه ای خود که گویا در حال ورود به کشورند برای سرکوب مردم استفاده کنید همان نیروهای سرکوب داخلی نهایتا در مقابلشان میایستند چون بهر حال سرکوبگران وارداتی بیگانه اند و هیچ نظامی غیرتمند ایرانی سرکوب ملتش را توسط بیگانگان برنمیتابد.

کمی منطق خود را بکار گیرید, درب همیشه بر روی یک پاشنه نمیچرخد, نسلی را که خود رشد داده اید امروز در مقابلتان ایستادگی میکند, به آب در هاون کوبیدن خاتمه دهید. با نشان دادن انعطاف و همدردی با مردم هم آنها را قدری التیام دهید و هم فاصله خود را با آنها کاهش دهید. دست از انحصارگرایی و قبضه قدرت بردارید, امور کشور را به نخبگان مردمی بسپارید تا تخریبهای شما را سامان دهند, مردم را بحال خود رها کنید, بساط تحمیل باورهای خود به مردم را جمع کنید و حریم خصوصی آنها را محترم شمارید, بگذارید مردم ایران آزادانه همانند سایر مردم جهان زندگی کنند و خود نیز در کنار آنها از امنیت اجتماعی برخوردار شوید. لجاجت با مردم فقط یک بازنده دارد و آنهم شما و فقط شما بازنده نهائی هستید.