هوش مصنوعی، چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، زندگی ما انسان‌ها را در آینده نه چندان دور متحول خواهد ساخت. بدون شک هر فناوری نوین تا زمانی که هنوز جا نیفتاده نارسایی‌ها و آسیب‌های فراوانی با خود به همراه دارد. ما انسان‌ها این تجارب تلخ را با ماشین بخار، الکتریسته، نیروگاه‌های اتمی و ... داشته‌ایم. هوش مصنوعی هم از این قانون مبرا نیست. ولی هوش مصنوعی، اوج خلاقیت و نوآوری انسانی تلقی می‌گردد.
انسان در طول تاریخش همواره به دنبال یک «خدای همه‌چیزدان» بود، خدایی یکتا که بر همه چیز نظارت و پایش داشته باشد، تمامی حرکاتِ خوب و بد بندگانش را زیر نظر داشته باشد و اگر لازم بود این «مراقبت» را با «تنبیه» تلفیق کند [فوکو] و هوش مصنوعی یا دقیق‌تر بگویم هوش فراگیر مصنوعی (Artificial General Intelligence) تحققِ همان آرزوی چند هزار سالۀ انسان‌ها برای داشتن یک خدای همه‌چیزدان است. و از آنجا که ما انسان‌ها خود سازندگان «خدایان» هستیم پس ضروری است که در هر گام این روند ساخت و تولید «خدا» فعالانه شرکت کنیم به ویژه پرسشگری و نگاه انتقادی ما ضروری است.
به همراه دوستان و همکارانم قصد داریم (برای اطلاعات بیشتر از سایت بازنگری دیدن کنید) در آینده جنبه‌های گوناگون این فناوری بس‌پیچیده را – بویژه در حوزۀ منش‌شناسی (Ethics) – مورد بررسی قرار بدهیم.
ب. بی‌نیاز (داریوش)
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید