من و منشه امیر و ایران اینترنشنال

بازار تحلیلگران سیاسی داغ است. تلویزیون ایران اینترنشنال سه خبرنگار در سه نقطه اسرائیل دارد. دمشان گرم که به این وسعت خبررسانی میکنند.

یکی از افراد برنامه پرکنی که این روزها توی بورس است، آقای منشه امیر است. من سالها پیش ایشان را در لندن دیده ام و با هم صحبت کرده ایم و احیاناً «بریون» اصفهان هم خورده ایم!

یادم هست که از ایشان پرسیدم «خودت را ایرانی میدانی یا اسرائیلی؟». گفت «من صد در صد ایرانی هستم و صد در صد اسرائیلی». از حق نگذریم که یهودیان ایرانی با همه دلبستگی و همبستگی که با اسرائیل دارند به وطن اصلی شان مهر میورزند و از ابراز عشق به ایران کم نمیگذارند.

دوست ما، آقای دویست درصد، نیم قرنی گرداننده یا رئیس رادیوی فارسی دولت اسرائیل بود تا تعطیل شد. سالها پیش از آمدن اینترنت - در روزگاری که عطر صلح در منطقه پیچیده بود -، آقای منشه امیر از من دعوت به همکاری افتخاری در رادیو اسرائیل کرد. من برای اینکه صدایم به ایران برسد، با شرط بی سانسوری، از این دعوت استقبال کردم و هفته ای یک بار چند تا از سروده هایم را در رادیو اسرائیل میخواندم. آقای امیر روی قولش به رعایت حق آزادی بیان ماند و خط قرمزی در کار نبود، کما اینکه برنامه «زنده» پخش میشد. فقط یکبار که تختگاز رفته بودم، آقای منشه از قول شنوندگان اسرائیلی رادیو تلفنی از من گلایه کرد که در مطلب هفته قبل با اسرائیل نامهربانی کرده بودی.

این مقدمه شاید گواه کافی باشد به اینکه من دلخوری و یا خاطره بدی از آقای منشه امیر ندارم. پس حالا راحت میتوانم بگویم در میان خبرهای جنگ که حداکثر توان ما بررسی بیطرفانه از این اوضاع غمبار است، حضور یک «چرا»ی بولد و بزرگ برای من که شنونده اخبار رادیوی ایران اینترنشنال هستم، گاهی مثل پارازیت میافتد روی موج رادیو. شاید چراهای دیگری هم برای دیگر بینندگان و شنوندگان باشد. من به این یکی گیر کرده ام:

آقای منشه امیر یک روزنامه نگارِ کهنه کار یهودی است، سال هاست مقیم اورشلیم است، پنجاه سال مسئول رادیوی فارسی حکومت اسرائیل و بعد گرداننده وبگاه وزارت خارجه کشورش بوده است و خودش را صد درصد اسرائیلی میداند. حرص خوردن ها و جوش و خروش هایش در دفاع همیشگی از عملیات اسرائیل را شاهد بوده ایم. البته که به امور خاورمیانه هم آشناست. اما چرا ایران اینترنشنال در هر مصاحبه و گفت و گوئی که با ایشان دارد او را «کارشناس مسائل خاورمیانه» معرفی میکند؟، نه سخنگوی غیررسمی حکومت اسرائیل.

سعدی بزرگ در باب دوم گلستان فرماید: «یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی‌ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه می‌کردند. سر بر آورد و گفت: من آنم که من دانم.» ... اینجا، من هم دانم، ایران اینترنشنال هم داند. اما چرایش را ندانم!