ویل گرانت
با ورود کلودیا شینباوم، نامزد پیشتاز انتخابات ریاست‌جمهوری مکزیک، به پارکی شلوغ در شهر مستعمراتی اوریزابا برای یک گردهمایی انتخاباتی، جمعیت شروع به سر دادن شعار «پرزیدنتا» (رئیس‌جمهور) می‌کنند.
شرکت‌کنندگان اطمینان دارند که او به زودی اولین رئیس‌جمهور زن مکزیک خواهد شد.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که ممکن است حق با آنها باشد.
با توجه به این که نزدیکترین رقیب او، سوچیل گالوِز، هم زن است، و تنها نامزد مرد در رقابت‌های ریاست‌جمهوری با فاصله زیادی در رتبه سوم پس از آن دو قرار دارد، دیگر شکی نیست که قرار است قرن‌ها سلطه مردان بر عالی‌ترین منصب مکزیک شکسته شود.
خانم شینباوم، که از حزب حاکم مورنا است، به زبان انگلیسی شیوا، تأکید می‌کند که حضور دو زن به عنوان نامزدهای پیشتاز نشان‌دهنده تحولی مهم در جامعه مکزیک است.
او به بی‌بی‌سی می‌گوید: «این نشانه‌ای برای مکزیک است. معتقدم که نشانه‌ای برای جهان نیز است.»
شهردار سابق مکزیکوسیتی با اشاره به برابری جنسیتی در کابینه و تعداد قابل توجهی از زنان که به عنوان فرماندار ایالت مشغول به کار هستند می‌گوید: «سال‌هاست که مکزیک به عنوان کشور ماچیستا (مردپرست) شناخته می‌شود. با این حال، این واقعیت که اکنون بسیاری از زنان بر مکزیک حکومت می‌کنند، تغییر قابل توجهی را نشان می‌دهد.»
«من دختران جوانی را می‌بینم که از اینکه قرار است زنی رئیس‌جمهور شود، هیجان‌زده هستند. و این اتفاق، فرهنگ را برای زنان و مردان تغییر می‌دهد.»
مکزیک کشوری است که روزانه حدود ۱۱ زن در آن به قتل می‌رسند و خانم شینبام به سرعت اذعان می‌کند که باید اقدامات بیشتری برای کاهش خشونت علیه زنان انجام شود.
چیزی که گفتن‌اش از انجام دادنش آسان‌تر است.
وراکروز یکی از پنج ایالت با بالاترین نرخ زن‌کشی در این کشور است.
تنها چند روز قبل از سفر این نامزد به این ایالت شرقی، جسد ایسامار گالیندو ۲۳ ساله کشف شد. او را با دستان بسته، شکنجه شده و در پتو پیچیده شده، در یک کانال آب رها کرده بودند.
خانم شینبام در مورد مشکلات ریشه‌ای ماچیسم (مردپرستی) و خشونت مبتنی بر جنسیت در جامعه مکزیک می‌گوید: «تغییرات عمیق فرهنگی یک شبه اتفاق نمی‌افتند.»
در طول مبارزات انتخاباتی، پیام او تغییری نکرده است. او می‌گوید در صورت انتخاب شدن، روند اجتماعی و سیاسی را ادامه دهد که مرشد و مربی‌اش، رئیس‌جمهور آندرس مانوئل لوپز اوبرادور آن را آغاز کرده است.
طرفداران آنها این روند را «دگرگونی چهارم مکزیک» می‌نامند و آن را با سایر لحظات کلیدی تاریخ مکزیک از جمله استقلال و انقلاب مکزیک مقایسه می‌کنند.
آقای لوپز اوبرادور - که اغلب با حروف اول نام‌اش «آملو» نامیده می‌شود - مجموعه‌ای از اقدامات در زمینه توسعه اجتماعی را با هدف کاهش فقر اجرا کرده است، از جمله کمک‌هزینه‌های دانشجویی و حقوق بازنشستگی دولتی همگانی.
محبوبیت این برنامه‌ها به حدی است که نامزدهای اپوزیسیون تمام تلاش خود را کرده‌اند تا به رأی‌دهندگان اطمینان دهند که آنها را حذف نخواهند کرد.
خانم شینباوم در گردهمایی‌ها و سخنرانی‌ها مراقب بوده است تا از آملو و سیاست‌های او تمجید کند.
در مقابل، حمایت آقای آملو می‌تواند سود قابل توجهی برای خانم شینباوم در صندوق‌های رأی به ارمغان بیاورد - شاید حتی خود ریاست‌جمهوری را.
مخالفان، به‌ویژه رقیب اصلی او، سوچیل گالوز، می‌گویند رئیس‌جمهور لوپز اوبرادور پوپولیست است و خانم شینباوم را صرفاً عروسک خیمه شب بازی‌اش تصویر می‌کند که قادر به رهایی از سایه شخصیت بزرگ او نیست. متخصص سابق محیط زیست این توصیف را رد می‌کند:
او می‌گوید: «من به خودم اطمینان دارم. این چیزهایی که آنها می‌گویند برایم مهم نیست.»
«البته که من از همان جنبش لوپز اوبرادور هستم. ما بیش از ۲۰ سال در کنار هم جنگیده‌ایم تا این دولتی را که اکنون داریم، داشته باشیم، و برای تضمین کردن فرصت‌ها و حقوقی که برای مکزیکی‌ها به دست آورده‌ایم.»
«من در دوره متفاوتی از تاریخ زندگی خواهم کرد، اما اصول زمام‌داری‌ام تغییر نخواهد کرد و این برای مردم مکزیک چیز خوبی است.»
بی‌بی‌سی درخواست مصاحبه با خانم گالوز را داشت اما او نپذیرفت.
در طول مبارزات انتخاباتی، خانم گالوز، که از سوی ائتلاف محافظه‌کار مخالف دولت نامزد شده است، دولت را به رفیق بازی و سوء استفاده گسترده از قدرت متهم کرد.
او همچنین از هزینه‌های تامین اجتماعی در طول شش سال ریاست‌جمهوری لوپز اوبرادور انتقاد کرد و آنها ناشی از سوء مدیریت و توزیع نابرابر دانست.
او در آخرین مناظره تلویزیونی با وعده کاهش سن بازنشستگی از ۶۵ به ۶۰ سال گفت: «در نتیجه سیاست‌های اجتماعی ناکارآمد دولت، بودجه ماهانه مکزیکی‌ها بسیار کم شده است. ۹ میلیون نفر در فقر شدید زندگی می‌کنند.»
به دور از سر و صدا و شلوغی‌های مبارزات انتخاباتی، در ارتفاعات کوه‌های وراکروز، شرایط برای کشت برخی از بهترین قهوه‌های جهان مناسب است.
قهوه خام در میان جماعت‌های بسیار به هم نزدیک روستایی مثل ایشواتلان دل کافه، که مرکز شرکت تعاونی قهوه زنان به اسم فِم‌کافه است، جایگاه مهمی دارد.
در اکثر تعاونی‌های کشاورزی مکزیک، زنان اجازه ندارند رأی دهند یا نقش‌های تصمیم‌گیری را بر عهده داشته باشند. اما در فِم‌کافه کل تشکیلات، از دانه تا فنجان قهوه، در دست زنان است.
گیزلا ایلسکاس، بنیانگذار این تعاونی، می‌گوید: «مسئله اذعان به این نابرابری ساختاری است – اینکه زنان نسبت به مردان به زمین دسترسی کمتری دارند».
«زنان همیشه در تولید قهوه مشارکت داشته‌اند، اما ما را نامرئی کرده‌اند، و از توانایی اثرگذاری بر جهت‌گیری‌های کلی یا عملیات روزانه تولید محروم کرده‌اند.»
اعضای فِم‌کافه علاوه بر تولید برند قهوه خود، یک کافه کوچک را نیز در شهر اداره می‌کنند. گیزلا ایلسکاس توصیه‌هایی برای رئیس‌جمهور بعدی دارد:
او می‌گوید: «مسئله فقط زن بودن نیست، بلکه در مورد آگاهی جنسیتی است، که کاملاً متفاوت است. به عنوان مثال، وزارت کشاورزی هرگز به دست یک زن اداره نشده است. و داشتن دیدگاه زنانه در این نقش، تأثیر قابل توجهی بر بخش روستایی می‌گذارد.»
در گردهمایی انتخاباتی کلودیا شینباوم در اوریزابا، یکی دیگر از شعارهای اصلی جمعیت «لا پریمِرا!» به معنای «اولین» است.
در حقیقت، کشورهای دیگر در آمریکای لاتین در گذشته رؤسای جمهور زن داشته‌اند - از جمله برزیل، شیلی، و آرژانتین - اما داشتن یک زن در این منصب در مکزیک از اهمیت زیادی برخوردار است و حتی برای آن دیر شده است.
اما، چالش پیچیده‌تر در جبران دهه‌ها تبعیض جنسیتی، نابرابری و خشونت مبتنی بر جنسیت در جامعه‌ای عمیقاً مردسالار نهفته است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید