النورا کولنبکوا
اوکراین پیش از این، کشور اروپایی مقصد زوج‌های بدون فرزند برای رحم اجارهای به صورت تجاری بود، اما از زمان تهاجم گسترده روسیه، تخمین‌زده می شود که تعداد این نوع وضع حمل در آن کشور ۹۰ درصد کاهش یافته است.
والدین بالقوه در عوض به گرجستان می‌روند که قیمت‌هایی که آگهی می‌شود به سرعت رو به افزایش بوده است.
در عین حال، نگرانی‌هایی هم در این مورد ابراز می‌شود که زنان مورد استفاده در این تجارت که بسیاری از آنها در حال حاضر از خارج جذب می‌شوند، تحت فشار قرار دارند.
آلینا می گوید: «اگر نیاز به پول نبود، این کار را نمی کردم.»
این زن ۳۷ ساله که نامش را تغییر داده ایم، در یک آژانس رحم اجارهای در گرجستان ثبت نام کرده است تا برای یک زوج دیگر حامله شود.
او در دوران بارداری ماهیانه ۵۰۰ دلار و پس از زایمان ۱۵۰۰۰ دلار دریافت می‌کند.
او می‌افزاید: «من می‌خواهم به خانواده‌هایی کمک کنم که نمی‌توانند بچه خودشان را متولد کنند چون خانواده‌های زیادی را می‌بینم که به دلیل بچه‌دار نشدن از هم پاشیده‌اند اما مهمتر از همه اینکه من به پول احتیاج دارم، من باید بهترین چیزها را برای خانواده‌ام فراهم کنم و باید هم برای خودم و هم برای فرزندانم فردی قوی باشم.»
در سطح جهانی، استفاده از رحم اجارهای یک کسب و کار چند میلیارد دلاری است.
آلینا را یک آژانس گرجستانی در زادگاهش در قزاقستان استخدام کرده است. او یک مادر مجرد با دو فرزند است.
شغل عادی او کار در یک فروشگاه لباس است اما در طول مدت اجاره دادن رحم خود حدود سه برابر مزدش در این شغل درآمد دارد.
او می‌گوید: «به هیچ چیز جز فرزندانم اهمیت نمی‌دهم» و می‌افزاید که که در انتظار سفر به تفلیس، پایتخت گرجستان، برای انتقال جنین یک زوج به رحم خود است و در این مدت، «عمیقا دلش برای فرزندانش تنگ می‌شود.»
او می‌گوید: «من خودم را برای این کار آماده کردم، اما احساس می‌کنم در این مسیر تنها هستم، بدون هیچ پشتیبانی.»
افزایش تقاضا
گرجستان توانسته است موقعیت اوکراین به عنوان مرکز رحم اجارهای اروپا را تصاحب کند اما با جمعیتی معادل یک‌دهم اوکراین، آژانس‌های رحم اجارهای ناگزیر هستند زنان بیشتری مانند آلینا را از کشورهای آسیای مرکزی برای این کار جذب کنند.
از آنجا که برای شماری از این زنان ممکن است دستمزد دریافتی به طور بالقوه باعث تغییر در شیوه زندگی‌شان شود، در مورد فشار بر این زنان از جمله از داخل خود این صنعیت نگرانی‌هایی ابراز شده است.
دامیرا بکبرگنوا، مدیر آژانس رحم اجارهای بولاشاک (در زبان قزاقستانی به معنی «آینده») می‌گوید: «ببینید، کار به عنوان مادر جایگزین عملا امتیاز خاصی به همراه ندارد و دخترانی که ما استخدام می‌کنیم از روی اجبار تن به این کار می‌دهند.»
او در توضیح می‌گوید: «هیچکدام از آنها این کار را صرفا از روی خوش‌قلبی انجام نمی‌دهند» و می‌افزاید: «دلیل آنها برای قبول این کار نیاز مالی است و تقریبا همه دختران ما به خاطر تامین آینده فرزندانشان برای دیگران بچه‌دار می‌شوند.»
آژانس او از امکانات تیک‌تاک و اینستاگرام برای برای هدف قرار دادن زنان بین ۲۰ تا ۳۴ ساله استفاده می‌کند و اینها زنانی هستند که قبلا بچه‌دار شده و فرزندانی را به دنیا آورده‌اند.
افزایش تقاضا برای خدمات مادران جایگزین به این معنی است که او برای ملاقات با زنان داوطلب دائما بین سه دفتر کار خود در قزاقستان و حتی گاهی اوقات به چین سفر می‌کند.
دمیرا می‌گوید در حالی که دستمزد مادران جایگزین افزایش یافته، هزینه زندگی در قزاقستان هم بالا رفته است. بعضی از زنان برای دومین یا سومین بار برای اجاره رحم خود ثبت نام می‌کنند تا بدهی‌های خود را تسویه کنند.
او می‌گوید: «متأسفانه، امروزه ما حتی از معلمان و پزشکان جوانی ثبت نام می‌کنیم که دیگر توانایی مالی برای ادامه تحصیل پزشکی خود را ندارند، و باید بگویم من از چنین وضعیتی احساس غرور نمی‌کنم.»
دمیرا می‌افزاید: «من برای این دختران متاسفم - فکر نمی‌کنم پولی که دریافت می‌کنند بار عاطفی چنین کاری را جران کند.»
او می‌گوید: «ما برای این مادران حمایت روانشناسی در نظر می‌گیریم که البته بعضی از آژانس‌ها چنین کاری نمی‌کنند، اما با همه اینها، اجاره دادن رحم فشاری بزرگ برای جسم و روح زنان است و درآوردن پول از این طریق، کار بسیار سختی است.»
پس چرا او این امکانان را فراهم می‌کند و از آن سود هم می‌برد؟
دمیرا می‌گوید: «من هنوز به این کار ادامه می‌دهم زیرا تقاضای فزاینده‌ای برای آن وجود دارد اما معتقدم که برای این کار باید چارچوب قانونی و مقررات لازم وجود داشته باشد تا به نفع همه طرفها تمام شود.»
به عنوان یک استاد سابق حقوق، دامیرا می‌گوید که او خواستار حمایت قانونی هر چه بیشتر از همه کسانی است که در این کسب وکار دخیل هستند.
او ادعا می‌کند که زنان متعددی با او تماس گرفته و از نحوه برخورد آژانس‌ها با خود شکایت داشته‌اند. در بدترین موارد، به آنها پولی پرداخت نشده است یا در مواردی، آنان را فریب داده‌اند تا در قاچاق کودکان در کشورهایی که رحم اجاره ای ممنوع است، شرکت کنند.
انگ‌زنی
با این حال، هیچ یک از زنانی که ملاقات کردیم، خود را قربانی نمی‌دانست.
بسیاری از آنها به حیات بخشیدن به کودکانی که دیگران پرورش خواهند داد و رفاهی که برای زندگی خود ایجاد کرده‌اند افتخار می‌کردند و از انگی که در کشورشان با رحم اجارهای همراه است ناخرسند بودند.
سابینا (نام واقعی او نیست)، که پنجمین پسرش را هفت ماهه باردار است – و این سومین پسری است که برای والدین دیگر حمل می‌کند – ما را به آپارتمانش در مرکز تفلیس دعوت کرد.
این آپارتمان را آژانس رحم اجارهای در اختیار او قرار داده و از یک اتاق نشیمن، آشپزخانه و حمام تشکیل شده است و در هر زمان حداکثر با پنج مادر جایگزین باردار دیگر همخانه است.
مادران جایگزین باید حداقل سه ماهه آخر بارداری و گاه مدت طولانی‌تری را در گرجستان زندگی کنند.
این آپارتمان با نور زیاد، سقف‌های بلند و یک بالکن کوچک با منظره کوه‌های قفقاز است.
برای سابینا، که از شهر کوچکی در ساحل دریاچه بالخاش در قزاقستان آمده و در ۱۵ سالگی ازدواج کرده است، زندگی «آرام» در گرجستان به منزله پناهگاهی در برابر انتقاداتی است که او انتظار دارد در جامعه خود با آنها روبرو شود.
او می‌گوید در نظر افراد محلی، کار به عنوان مادر جایگزین غالبا با کارگری جنسی مقایسه می‌شود.
او می‌گوید: «ذهنیت آنها نمی‌تواند به سادگی با این موضوع کنار بیاید، مردم من را داوری می‌کردند و می‌گفتند مرتکب فروش نوزدان شده‌ام بنابراین تصمیم گرفتم تا به کسی چیزی نگویم تا وقتی به کشورم برگشتم از سوی جامعه اطرافم طرد نشوم.»
سابینا می‌افزاید: «من به عنوان یک مسلمان از خودم پرسیدم که آیا مرتکب گناه می‌شوم؟ بنابراین در مورد آن مطالعه کردم و در اینترنت در مورد آن به تحقیق پرداختم؛ فکر می‌کنم که حمل یک فرزند چیز خوبی است زیرا من به افرادی که قادر به بچه‌دار شدن نیستند زندگی جدیدی می‌بخشم و کارهای خوبی انجام می‌دهم.»
او می‌افزاید: «من این کار را رایگان انجام نمی‌دهم. من بچه‌های در حال رشد دارم که باید به آنها غذا بدهم و پسر بزرگم چند سال دیگر به دانشگاه می‌رود. برای درآوردن همین مقدار پول در قزاقستان من باید دوبرابر بیشتر صبر و کار کنم.»
منع قانونی
در گرجستان جنجال‌هایی که پیرامون رحم اجارهای بروز کرده به انتقاد از سوی هر دو طرف طیف سیاسی منجر شده است.
در طرف لیبرال، گروه‌های فمینیستی خواستار مقررات سخت‌گیرانه‌تر در زمینه اقدامات پزشکی و تدابیر بیشتر در برابر خطر استثمار شده‌اند.
در ماه ژوئیه ۲۰۲۳، ایراکلی گاریباشویلی، نخست‌وزیر وقت و عضو حزب محافظه‌کار گرجستان، برنامه‌هایی را برای ممنوعیت قانونی رحم جایگزین برای اتباع خارجی اعلام کرد.
او گفت که این افراد «این کار را به یک کسب و کار تبدیل می‌کنند» و درباره آن «تبلیغات تجاری بیش از حد» وجود دارد.
دولت گرجستان، که اغلب اظهارات سیاسی و بیانیه‌هایی را علیه دگرباشان جنسی صادر می‌کند همچنین ابراز نگرانی کرده که «ممکن است کودکانی که در اینجا به دنیا می‌آیند به زوج‌های دگرباش داده شوند و آنها این نوزادان را با خود به خارج ببرند.»
با این حال، پس از لابی توسط آژانس‌های رحم اجارهای، رسیدگی به این لایحه در پارلمان گرجستان تا پیش از برگزاری انتخابات در پاییز متوقف شده است.
بسیاری از مادران مجرد مانند آلینا امیدوارند مزایای مالی که رحم جایگزین به همراه دارد، همچنان در دسترس باقی بماند.
او می‌گوید: «می‌خواهم هر چه زودتر این کار را شروع کنم تا به سرعت به پایان برسد.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید