رفتن به محتوای اصلی

ساعت صفر سیاسی

ساعت صفر سیاسی

 فردوسی جامعه شناس و روانشناسی دانشمند بود که راه رهائي امروز ما را هزار سال پيش نشان داده بود. در داستان ضحاك دو برادر به نام ارمایل و گرمایل آشپز مارهای ضحاک بودند . هردو از کارخود شرمنده و از جان خود بیمناک , تصمیم میگیرند که از هر دو جواني که برای خوراک مارها به آنها میدهند فقط یکی را بکشند و یکی را فرار دهند و امیدوار بودند که روزی این فراریان سپاه فریدون خواهند شد و مردم وقتی ببینند نصف جوانانشان زنده هستند گناه قتل نیم دیگر را خواهند بخشید و آنها نیز همپای مردم به شادمانی غلبه بر ضحاک خواهند شد .همینطور هم شد ، مردم نیز گناه این دو برادر را بخشیدند , گناهی که آنقدر مشمئز كننده است كه اصلا قابل بخشش نيست . اما ما با ارمايل و گرمايل در دستگاه ساواك چه كرديم ؟ در اين حكومت چه ؟

دوستان ، آزاديخواهان ، در دل حکومت بسیار كسانی هستند که با حس آزادیخواهی و عدالت جوئی بسيجي و پاسدار شده اند واکنون متوجه اشتباه و کجروی هاي رژيم هستند، ولی افسوس كه اين حس وجود دارد كه قهر ملت هيچكس را نميبخشد ، رفتار بعضی از ما چنان قهر آمیز است که هیچکدام از اينان جرات نمیکنند از حکومت به آغوش ملت برگردند و از هراس انتقام خونين ملت علي رغم ميل باطني ، در مقابل حركت هاي مردمي مي ايستند. اينان به دنبال راهی میگردند که امنیت خود را در مقابل قهر کور حفظ کند و حكومت نيز به اين جنگ رواني دامن ميزند و نميگذارد فرزندان صادق ملت كه در گذشته با هدف خدمت به كشوري كه متعلق به همه ماست، پاسدار و بسيجي و حكومتي شده اند ، به نيروهاي آزاديخواه بپيوندن و جبران اشتباه كنند ، اينان به ناچار مدافع خطاهاي خود مانده و نوميدانه لايه به لايه به گناهان خود مي افزايند. دوستان كمي فکر کنیم , شاید اگر ميتوانستيم اشتباهات همدیگر را ببخشیم و و چماق گناهان دوره جواني را بر سر هم نكوبيم بسياري از اختلافات حل ميگرديد . نيروهاي دوستدار كشوركه اكنون حكومتي هستند ، حس اعتماد و امنيت ميكردند وبه دامن ملت و آزادي برميگشتند. روشنفكران ميتوانستند با اطمينان از بخشش ، مجددا تلاش كنند و با تجربه بيشتري فعاليت كنند . اگر امروز هم نتوانيم ببخشیم، همچنان مجبوريم لبخند كريه پيروزي حكومتيان را سالهاي بيشتري تحمل كنيم.

پيشنهاد ميكنم از امروز ساعت صفر سیاسی اعلام شود . من پيشگام اجراي آن ميشوم ، همه را ميبخشم ، توده اي ها را ميبخشم ، فدائيان را ميبخشم ، پاسداران را ميبخشم ، بسيج را مبيخشم ، مجاهدين را ميبخشم ، نهضت آزادي ، جبهه ملي ، پيكار ، اپوزسيون و خلاصه هر ايراني طرفدار آزادي را كه از مشروطيت تا امروز اشتباهي كرده اند ميبخشم . از امروزهر افتخار ويا هر اشتباهي كه كرده ايم مربوط به گذشته است . عملكرد هر كس از امروز سنجیده ميشود . من اگر افتخاري يا پيروزي براي ملت آورده ام دليل نمي شود كه بتوانم دوباره ناجي ملت باشم همينطور اگر اشتباهي كردم دليل نميشودكه درس نگرفته باشم و امروز باز هم همان خاطي ديروز باشم ، امروز من چندين ارمايل و گرمايل ميشناسم ، آيا هستند مادران و پدران عزيز از دست داده كه اينان را ببخشند؟ آيا بخشش اولين قدم دموكراسي نيست ؟ آيا به من خطا كار فرصت ميدهيد جبران اشتباهاتم را بكنم يا همچنان بايد از ترس انتقام ، مدافع حكومت باشم؟ فكر ميكنيد اگر احساس امنيت براي همه كساني كه مدافع آزادي و كشور است بوجود بيايد ،چند نفر از نيروهاي سركوب گر فعلي ، مدافع ملت خواهند شد ؟

راد اهواز

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

ایران گلوبال

تصویر

تصویر

تصویر

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید