جمهوری اسلامی دوم

ًانقلاب دوم فرهنگی ً چون فاجعه بزرگ اجتماعی در راه است، آنهم علیه نسلی ازبازماندگان جامعه مستقل دانشگاهی ایران که طی سه دهه تلاش کردند تا از تداخل حوزه با دانشگاه جلوگیری بعمل آورند. اگر ًهاشمی رفسنجانی ً درروابطی باند بازانه با ًزعمای قوم ً موفق گردید ریاست ًمجلس خبرگان رهبری ً و حق نظارت بر نهادهای ًرهبری ً را از آن خود کند، درمقابل ًرهبر ً برای ایجاد توازن قوا در بین جناح بندیهای حکومت مسئولیت دوباره ًاسلامیزه ً کردن دانشگاههای کشور را به پدرخوانده گروه ًحجته ً ،آیت الله مصباح یزدی، سپرد. اما سهم مردم از حکومت همچون گذشته همان سرکوب، زندان، شکنجه، اعدام و تحقیر است که بقوت خود باقی ماند.

 طرح ًاسلامیزه ً کردن دوباره دانشگاهها ادامه روند همان ًانقلاب فرهنگی اول ً است که گفته میشود در نیمه راه باز ماند وحال آیت الله مصباح یزدی اینبار به تنهایی، منهای ًسروش ً، بارننگین این طرح را به دوش میکشد که دانشگاه را تبدیل به حوزه کند. نا گفته نماند پیش از اینهم ً رهبرً سخت نسبت به رفتار و ظواهر دانشجو و دانشگاهیان معترض بود که چندان مقید به رعایت شئونات اسلامی درمحیط های دانشگاهی نیستند. بدین سبب رئیس جمهور مأموریت یافت تا وزیر علوم خود را وادارد بفوریت طرح ًاسلامیزه ً کردن دانشگاههای کشور را به اجراء در آورد. اخیرا ً ًمحمد مهدی زاهدی ً وزیر علوم رژیم اسلامی در جمع ً اساتيد ً در مشهد به طرح های ًوزارت علوم ً برای اسلامی کردن دانشگاه ها اشاره میکند و میگوید: «در حال حاضر پژوهشکده های مختلفی همچون موسسه پژوهشی امام خمينی (ره) روی اين مسئله کار می کند». منظور از ًمؤسسه پژوهشی امام خمینی (ره) ً همان مرکز فقهی است که از آغاز تحت سرپرستی آیت الله مصباح یزدی تأسیس واداره میشود که همیشه از ًاسلام ناب محمدی ً و ًحکومت اسلامی ً دم زده و جمهوری اسلامی را انحراف بزرگ از اسلام واقعی ارزیابی کرده است. در جمع ً اساتید ً در مشهد جناب وزیریادآورمیشود که: ً پروژه اسلامی کردن دانشگاه های ایران از جمله طرح هایی است که آیت الله مصباح یزدی در دیداری در آذرماه سال ۸۶ با وی مطرح کرد و خواستار تلاش سریع دولت نهم در این زمینه شد ً. او میافزاد: ً آيت الله مصباح یزدی با انتقاد از عدم پيشرفت قابل توجه در خصوص «اسلامی شدن دانشگاه ها» در سخنانی گفت:«می خواهند دانشگاه را جايگزين حوزه کنند تا دين از جامعه حذف شود ً.آقای زاهدی وزیرعلوم در پاسخ به انتقاد این روحانی محافظه کار به او قول داده است که «ظرف پنج سال آينده دانشگاه های کشور را اسلامی کند.» تا به گفته وی، «با برنامه ريزی های منسجم به جايی برسيم که هنگام ورود به دانشگاه حس کنيم به يک دانشگاه اسلامی قدم گذاشته ايم.»

جناب وزیرعلوم جهت پیشرفت سریع کار پس از بازگشت به تهران در اولين اقدام «شورای اسلامی شدن دانشگاه ها» را تشکيل داد و حجت الاسلام «روح الله شاطری» را به رياست آن برگزيد. در حکم وزير علوم خطاب به مسئول سابق ًنهاد مقام معظم رهبری ً در دانشگاه اميرکبير آمده است: «لازم است که با ابتکار و خلاقيت، آفرينش طرح های نو و انديشه های نوين، در تقويت فضای علمی و فرهنگی آن شورا تلاش کنيد تا انشاءالله موجبات تحقق امر خطير پيرايش چهره دانشگاه ها و موسسات پژوهشی کشور به صفات عاليه اسلامی فراهم آيد».

در سخنرانی که وزیرعلوم در اجتماع بسیجیان مشهد انجام میدهد اعتراف میکند كه امروز دیگر تمام روسای دانشگاهها بسیجی هستند. وی طی سخنانی در جمع بسیجیان در مشهد نیز تأکید میکند: ً در سه سال اخیر بسیاری از روسای دانشگاهها تغییر کرده اند و اکثر آنها یا عضو بسیج هستند یا در عمل نشان داده اند که طرفدار و حامی دولت اند ً. وی در جای دیگری از سخنانش اشاره میکند: ً در اوایل انقلاب سه سال دانشگاهها را تعطیل کردیم اما با تاسف باید بگویم ما در حوزه علوم انسانی موفق نشدیم آن چه را نظام از ما انتظار داشت، طراحی و برنامه ‌ریزی کنیمً.

 گزارشهای دریافتی بسیاری حاکی از آن است که حکومت برای پیشبرد طرح ًاسلامیزه ً کردن دانشگاهها اقدامات عملی گسترده ای را بکار گرفته است تا به هدف اسلامی شدن دانشگاههای کشوردست یابد. نخستین اقدام جهت پیشبرد پروژه دوباره اسلامی کردن دانشگاهها بیرون راندن استادان کاردان و لایق از محیط های دانشگاهی است آنهم تحت عناوین دورغین چون ًبازنشستگی ً. در روزهای اخیرمخبرین داخلی خبرازموج جديد بازنشستگي استادان با کفایت در دانشگاهها را گزارش میکنند که یک به یک جای خود را به ًاستادان ً بسیجی حزب الهی میدهند که بنا دارند بر اساس صلاحدید روحانی متنفذ حکومتی آیت الله مصباح یزدی دانشگاهها را تبدیل به حوزه های دینی کنند. بعنوان نمونه در همین رابطه آگاهی یافتیم در سال گذشته دكتر ًاحمد قاضي زاده ً تنها دانشيار دانشگاه علوم پزشكي كردستان با تخصص منحصر بفرد در استان و با داشتن 54 سال سن بازنشسته و ممنوع التدريس میگردد كه او پیش از آن از سوی سازمانً حقوق بشر كردستان ً بعنوان جوان ترين دانشيار بازنشسته جهان لقب گرفته است. ًدكتر قديمي ً رئيس دانشگاه علوم پزشكي كردستان كه يك بسيجي موتورسوارموجي است بي اعتنا به همه ی ضوابط مندرج در آئيننامه های دانشگاهی دکتر ًاحمد قاضی زاده ً را که یکی از شاخص ترین استادان دانشگاه در کردستان بود از ادامه کار و تدریس بازمیدارد صرفا ً به دلایل مشخصی ؛ انتشار مقاله ای تحقيقي در كنگره بين المللي اپيدميولوژي آمريكا در تورنتوكانادا و چاپ مقاله تحقيقي ديگر در باره "خشونت عليه زنان" در مجله بين المللي سازمان جهاني بهداشت. در واقع طرح اسلامی کردن دانشگاهها و انتصاب مجدد آیت الله مصباح یزدی برای پیشبرد ًانقلاب فرهنگی دوم ً بیانگرماهیت واقعی امروز رژیم اسلامی است که در طی سالهای اخیر هر چه بیشتر به سمت ً رادیکالیزه ً شدن و نظامیگری پیش میرود.

 از جمله ویژگی های جدید نظام اسلامی پس ازانتصاب محمود احمدی نژاد به مقام ریاست جمهوری، سهل و آسان کردن شرایط ورود روحانیون اصولگرا، فرماندهان و سرداران سپاهی و بسیجی به صحنه قدرت است. درهمین رابطه با توجه به دگرگونیهای جدید سیاسی درساختارحکومت مشاهده میشود دستیابی فرماندهان نظامی رژیم پس از هشت سال حضور در جبهه های جنگ به امتیازات ویژه سیاسی و اقتصادی بسیاربرجسته بوده است تا خود را درحفظ موجودیت پایه های حکومت اسلامی سهیم بدانند. درحقیقت امروز جمهوری اسلامی با پوسته ای دینی و محتوی نظامی اداره میشود که شدیدا ً هر دو سوی این گروه بندیهای سیاسی، روحانی و نظامی، برای ماندگار شدن نیازمند به همیاری و همکاری با یکدیگر هستند. ملایان پس از 30 سال جنایت، سرکوب مردم ایران و آشوب آفرینی در منطقه و با داشتن پرونده های سنگین جنائی در عرصه جهانی راه بازگشت به یک زندگی متعارف سیاسی را ندارند. پرونده های جنایت آنها علیه بشریت در ایران آنچنان سنگین و آلوده است که با هیچ ترفندی قابل پالایش نیست. و یا جنایات سران رژیم علیه شهروندان غیرایرانی در دیگر نقاط جهان آنگونه وسیع،آشکار و بلحاظ حقوقی ثابت شده است که امیدی برای تأمین امنیت جانی و حقوقی آنها در خارج از مرزهای ایران وجود ندارد. بی تردید ملایان حکومتی نمیتوانند در این دوران جدید از تحولات سیاسی خاورمیانه حتی به گروههای افراطی اسلامی که طی سه دهه با کمک آنها و سرمایه های ملی مردم ایران در منطقه جنایت آفریدند اطمینان کنند. چرا که ملایان خوب میدانند گروههای مسلح عرب مسلمان افراطی فاقد پرنسیپ های اخلاقی و سیاسی هستند و حاضر خواهند شد در بزنگاه تاریخی با گرفتن حق رشوه بیشترسران رژیم را کت بسته تحویل مراکزحقوقی بین المللی دهند. پس باید در ایران باقی ماند و همچنان با متوسل جستن به شیوه ترور و سرکوب علیه مردم تلاش کرد تا امنیت جانی خود وً کیان ً نظام اسلامی را حفظ کرد. از همین رو این ساده اندیشی است اگر تصور کنیم روزی در چارچوب همین نظام اسلامی با توجه به روند اوجگیری مبارزات مردم علیه سران حکومت و فشارهای بین المللی گشایشی در جمهوری اسلامی رخ خواهد داد و بستر یک زندگی عادی سیاسی و یا اجتماعی به روی جامعه شهروندی وسیاسی ایران گشوده شود. نظامی تر شدن هر چه بیشتر جمهوری اسلامی بویژه در سالهای اخیر یک روند طبیعی بوده است، آنهم به یک دلیل مشخص احساس خطر سران رژیم از سرنوشت شومی که در انتظار تک تک آنها است. بی شک سرنوشت بی سرانجام سران دیگردولتهای جهان که به جرم جنایت علیه بشریت به دست عدالت جهانی سپرده شده اند درس عبرتی است برای سران رژیم اسلامی که از بیم دچار شدن به آن از هم اکنون به فکر چاره باشند. بقول ًرهبرً اگر در جایی یک قدم عقب بنشینیم همه چیز را از دست خواهیم. پس میبایست بهر قیمتی شده باقی ماند و جمهوری اسلامی را حفظ کرد، اما با رفتاری خشن تر از گذشته.

 روند نظامی شدن هر چه بیشتر رژیم اسلامی روندی است که همه ی جناح بندیهای درون این حکومت اعم از ًاصلاح طلب ً آن گرفته تا ًاصولگرا ًی آن پذیرفته و باور دارند، چرا که ًاصلاح طلبان ً رژیم هم خود را از جنس حکومت میدانند و آینده خود را در گرو بود و نبود جمهوری اسلامی ارزیابی میکنند. یقینا ً همه ی آیت الله های حکومتی ناچارند برای حفظ موجودیت و بقای رژیم اسلامی سهمی از قدرت را به گروه نظامی ها اعطاء کنند تا در پناه آنها حکومت باقی بماند. روحانیون در قدرت امروز بخوبی آگاه هستند برای ماندن و ادامه حیات جمهوری اسلامی نیازمند به بازوهای مسلح و سرکوبگری هستند تا با بسط و گسترش دامنه سرکوب و جنایت چه در عرصه داخلی و چه در عرصه خارجی آنها را از تارومار شدن رهائی بخشند. روند جهانی علیه جمهوری اسلامی روند فشار، تعقیب و در نهایت روی آوری به پرونده های جنائی سران رژیم اسلامی علیه بشریت است. در مقابل روند تحولات سیاسی در کشورتشدید تعقیب و سرکوب مردم و دگراندیشان، و ًاسلامیزه ً کردن هر چه بیشتر نهادهای فرهنگی و اجتماعی است که از جمله ابزارهای عملی در اختیار سران رژیم اسلامی است که ماندن آنها را تا مدت زمان دیگر تضمین کنند.