سبک مثل پرنده... ویژه بخش اظهار نظرها!

مدتی است بخش اظهار نظر که به کاربران و نویسندگان سایت اختصاص دارد که در آن کاربران بطور آزادانه مطلبی به نظرشان می رسد ؛ در انجا درج می کنند . ما دخالت چندانی در این بخش نمی کنیم ؛مگر اینکه مطالبی اساسا غیر اخلاقی در ان نوشته شود .

کاربران با نام واقعی و یا بدون نام و امیل مطالبی می نویسند در این مدت چهارماهه نزدیک به 2000 کامنت گذاشته شده است برخی کامنت ها خود باندازه یک مقاله طول و عرض داشته است که ما نا گزیر بعنوان یک مقاله جداگانه در سایت درج کرده ایم. امار مشخصی در دست نیست ( کار چندان مشکلی نیست) ولی حدس می زنم صفحه اظهار نظر بیشتر ین خواننده راداشته باشد ؛ شخصا اولین جایی که کلیک می کنم همین صفحه است در این خصوص برخی از دوستان فعال در این بخش به دو زمانه بودن باور دارند بطور مثال محسن کردی می نویسد :

"افراط در هر امری درست نیست حتا در «دمکراسی". مرز آزادی هرکسی آنجا آغاز می شود که آزادی دیگری آغاز می شود. میدان دادن به کسانی که بی احترامی می کنند ابدا نامش دمکراسی نیست. از طرفی آدم بی شخصیتی که توهین می کند البته مسئول خودش است اما بلند گو را شما به دستش می دهید و از این بابت شریک اهانت به ما هستید..."

بنظر من وقتی امیل و نام واقعی اشخاص ثبت نمی شود ؛ طرف هر چه در دل تنگ اش دارد بخصوص با مخالف سیاسی خود ، می ریزد در بخش اظهار نظر ! و کسانی که با نام واقعی می نویسند و ادم های شناخته شده ای هستند طبیعتا مواظب گفتار خود هستند

اگر دقت کرده باشید ؛برخورد نظری که بین آیدین تبریزی و احمد تقوایی صورت گرفت خیلی متین بود اگر کسانی همچون من که در ارتباط با مسایل قومی _ملی بدنبال یافتن بهترین پاسخ هستیم ؛برایمان سود مند بود ولی انهایی که اختلاف سیاسی را با " دق و دلی" عوضی گرفته اند، مطالبی می نویسند که شاید برای کسان دیگر جذابیت داشته باشد، در واقع برای برخی ها ؛یک نوع سرگرمی سیاسی محسوب می شود بنظر من اکثر خوانند گان و کاربران ایران گلوبال آدم های تصادفی نبوده و برعکس خیلی از کاربران از فعالین سیاسی و عموما افرادی عاقل و دانا هستند ! (1)

چند وقت پیش سام قندچی که از کامنت کاربری رنجیده بود برایم نوشت که دیگر پاسخی به منتقدین نمی دهد؛ چرا که وقت تلف کردن است ایشان هم پیشنهادی داشت که بخش اظهار نظر را 2 زمانه بکنیم و می گفت :" چند سال پیش سایتی درست شده بود که مثل ایران گلوبال مراجعه کننده خوبی داشت و کاربران هم اظهار نظر می کردند ولی عده قلیلی از یک گروه سیاسی خاصی آمدند انجا را بهم زدند و طرف هم ناچار شد سایت را تعطیل کند

در مورد دوست گرامی داریوش مرادی در بخش اظهار نظر نوشت :

"اگر چه کیانوش عزیز سعی کرده که با انتخاب مقالات تا حدی به ارتقاء و کیفیت سایت یاری رساند و آنرا جذابتر کند ، امااز نظر من حقیقتا بسیاری از مطالب بی محتوا، و اگر به دوستان برنخورد،کیلوئی وآغشته به تهمت ، افتراء و بد دهنی است ...."

در هر باری که سایت را باز می کنید بیش از 50 مقاله می بیند که برخی از آنها گلچین از سایت ها و وبلاگ ها دیگر برگرفته شده است نیم دیگر مقالات ارسالی به سایت ایران گلوبال است روزانه حدود 6 تا ده مقاله در سایت گذاشته می شود

کوشش ما این بوده است که مطالبی گرد اوری کنم که تنوع و کیفیت بالایی داشته باشد که علاوه بر گروه بندی های سیاسی مطالبی داشته باشد که بطور مثال وقتی یک جوان غیر سیاسی که بطور تصادفی وارد سایت می شود مطلبی باشد که مورد علاقه او قرار گیرد ؛ همین طور یک کمونیست , سوسیال دمکرات ؛ آینده نگر ؛ طرفدار محیط زیست , همجنسگرا و... همین طور طرفداران جمهوری سکولار, مشروطه خواه و سلطنت طلب مطلب مورد علاقه خود را در این سایت بیابد بقول معروف دست خالی از سایت بیرون نروند . خیال نکنید ما بی هدفیم , بر عکس اهداف معینی را دنبال می کنیم که بطور مثال مسایل حقوق بشری ؛ "فرهنگ گفتگو" و دیگری" آینده نگری" از اهداف اساسی این سایت است و طبیعتا قصد نداریم زائده سیاسی یک جریان سیاسی باشیم و استقلال سیاسی یکی از ویزیگی های این سایت است .

آمار ها سایت نشان می دهد که روز به روز تیراژ سایت بالا می رود و در ثانی هر کاربری که وارد سایت می شود حداقل 2 تا سه کلیک (روی نوشته ) می کند . از سوی دیگر با کمال تاسف بایستی گفت تیراژ مقالات علمی متاسفانه پائین است .

تقریبا 90 درصد سایت های سیاسی یک طرفه است یعنی فقط یک ادرس امیل برای تماس وجود دارد یعنی اگر طرف یعنی ادیتور خوشش نیاد؛ مطلب را نمی زند و کسی هم با اطلاع نمی شود ؛ بطور مثال اقای فرهاد جعفری مطلبی در سایت لیبرال دمکرات می نویسد نقدش در ایران گلوبال می اید, ایشان پاسخ می دهد بلافاصله چاپ می شود پس از چاپ فرهاد جعفری اعتراض می کند( غیر مودبانه و از موضع بالا ) که لید نوشته ؛ پاراگراف ها بهم نمی خواند برایش امیل می زنم و بلافاصله لید را تغییر می دهم و صادقانه توضیح می دهم قصد و غرضی در کار نبود ولی او می خواهد یک جوری دل ناصر مستشار را بدست اورد؛ مجدا در بخش اظهار نظر همان متن امیل را پاپلیش می کند و....

خوب اگر سایت دیگر بود به ناصر مستشار می گفت مطلب اصلی در سایت لیبرال دمکرات چاپ شده لطفا برای سایت مربوطه ارسال کنید و یا اگر چاپ می شد به امیل فرهاد جعفری پاسخی نمی داد و اگر او در بخش اظهار نظر اعتراض خود را ارسال می کرد به دلیل نگارش غیر دوستانه در "سطل زباله" دو زمانه بودن ؛ می ماند و صدای فرهاد جعفری بجای نمی رسید .

خوب هدف ما از ابتدا این بود که جو سانسور را در سایت های سیاسی ایرانی بشکنیم، نگاه کنید تنها سایت های استالینی و چپ و حزب الله ای نیست که سانسور می کنند بلکه سایت هایی که خود را لیبرال و دمکرات می نامند از همان شیوه استالینی بهر برداری می کنند

خیال نکنید من خیلی دمکرات هستم بلکه از شیوه و سیستمی کاملا دمکراتی استفاده می کنم که دست من سابقا استالینست را ؛محدود می کند و نمی گذارد صدای دیگران را خفه کنم

به دلیل حجم کار های روزانه سایت؛ نوشتن و پاسخ دادن کار بسیار مشکلی است برایم جدا سخت است که به همه امیل ها پاسخ دهم بطور مثال رفتار فرهاد جعفری برایم خیلی سخت بود 2 روز سر درد گرفته بودم اگر یک حزب اللهی بی کله ای این رفتار را با من می کرد ناراحت نمی شدم جوان نویسنده ؛ لیبرالی از ایران قبل از اینکه پاسخ سئوال خود را بخواهد ؛ چنین بی پروا از کلمات بی ادبانه استفاده کند و انگار بنده مزد بگیر ایشان هستم و....

بهر حال دمکراسی هزینه دارد , دمکرات بودن در عمل و درچارچوب سیستم معنی می دهد ؛ دمکراسی جاده یکطرفه ای نیست . سایت ها ی سیاسی بایستی درب های سنگی خود را باز کنند ما گردانندگان سایت ایران گلوبال با اسم و مشخصات واقعی با شماره تلفن خانه و موبایل؛ صفحه اظهار نظر؛ اتاق پال تاکی هفتگی " فرهنگ گفتگو" و پاسخ مسئولانه به امیل ها توانستیم اعتماد نسبی کاربران را جلب می کنیم هر چند می دانم که مردم سایت هایی را می پسندند که صاحبانش در تاریکی نشسته با نام مستعار و به هیج امیلی هم پاسخ ندهند و کاربر را به .... حساب نکند . کار هایی که ما می کنیم سبک است اتوریته در سنگینی است ولی ما براه خود ادامه می دهیم ؛ سبک مثل پرنده....

1_ در حالی که داشتم این مطالب را می نوشتم شخصی که بدون اینکه نام و نشانی از خود بجا بگذارد خود را یکی از کاربران ایران گلوبال خواند و گفت از دست امثال فرهاد جعفری نرنجید و به کار خود ادامه دهید و خداحافظی کرد و....منهم بدون اینکه اسمش بپرسم ؛تشکر کردم در حالی دوست داشتم با او بیشتر صحبت کنم