رسد آدمی به جایی که بجز خود را نبیند
شاهین نجفی می تواند با دیدار هنرمندان کشورش با رئیس جمهور معترض باشد و این را عنوان کند؛ ولی این ادم از انجاییکه خودش را به مدد فحاشی و لیچارگویی هایی که داروی خشم های بی نام و نشان است، خیلی جدی گرفته و از انجا که فحاشی لغت نامه برگزیده اوست، توانسته است که هنرمندانی چون محمود دولت آبادی، لوریس چکناواریان، کامبیز درم بخش، رخشان بنی اعتماد، پوران درخشنده، شهرام ناظری، مسعود کیمیایی، کیانوش عیاری، علی نصیریان...را زیر فحش و ناسزا بگیرد و آنها را به دریوزه متهم کند! به قول این جوان آنها که با آنهمه سختی و تنگنا چراغ هنر و ادبیات را در ایران روشن نگاه داشته اند به دنبال امنیت و پول شهرت اند و نه ایشان! خیلی ها معتقدند که باید چشم و گوش را بر این واکنشها بست اما من مطمئن نیستم. شایدگوش دادن به این دکلمه پر از تصنع برای دوستانی که از رفتار سیاسی او در عرصه فرهنگ و فرهنگ رفتاری او در عرصه سیاست دفاع می کردند چیزی را تغییر بدهد
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
افزودن دیدگاه جدید