جام جهاني «آزادي خواهي»امروز «مصر»!

ماجراهاي اين روزهاي كشورهاي عربي مثل تونس و يمن و حالا آنچه در ميدان تحرير قاهره مي گذرد، به چيزي شبيه صحنه بازيهاي جام جهاني فوتبال مي ماند. من اسمش را گذاشته ام «جام جهاني آزاديخواهي»! تلاشي كه در اين يكي دوساله، بسياري از ملتهاي جهان براي رسيدن به آزادي و دموكراسي انجام مي دهند. از برمه و افغانستان و ايران بگيريد تا تونس و سومالي و مصر و اردن و يمن! و بسياري از ملتهاي جهان، درست مانند بازيهاي جام جهاني، چشم به تلويزيونها و رسانه ها دوخته اند تا ببينند عاقبت تلاشهاي پيگير مردم تونس و مصر و .. چه مي شود؟ آيا بازي «بقا» را حكومت مصر مي برد؟ و يا مردم و معترضان به خواسته هاي خود مي رسند؟ از حدود دو ماه قبل، اين جام جهاني آزاديخواهي از زمين «تونس» آغاز شد و البته هنوز هم با آنكه «بن علي» رئيس جمهوري تونس از زمين بازي فرار كرده، اما تظاهرات تونسي ها همچنان جريان دارد. سال قبل هم بازي خونيني در زمين «ايران» در جريان بود و البته هنوز هم زير پوست جامعه ايرانيان جريان دارد و كشاكش ميان جنبش اعتراضي و حكومت مستبد ادامه دارد و هنوز تلاش ايرانيان براي رسيدن به دموكراسي پايان نيافته است. در اين يادداشت كه در روز، به فراخور اتفاقات منطقه «به روز رساني» مي شود، سعي مي كنم آخرين خبرهاي مصر و خاورميانه را از زاويه اين جام جهاني آزاديخواهي بررسي كنم.

روزچهارشنبه حزب حاكم و طرفداران «حسني مبارك» رئيس جمهوري 82 ساله مصر مهره تازه اي وارد صفحه بازي كردند. «مهره»اي آشنا براي ما ايرانيان: «لباس شخصي ها»! رژيم مبارك براي پايان دادن به تظاهرات ده روزه معترضان، با لباس شخصي و شتر و اسب به ميدان تحرير هجوم بردند و بسياري از معترضان را با سنگ و چوب و قمه و حتي كوكتل مولوتف مورد حمله قرار دادند. برخي معترضان، از جيب چندين نفر از اين افراد لباس شخصي، كارت عضويت در پليس مخفي صر را بيرون آورده اند! به هرحال آقاي «مبارك» نتوانست از اين هجوم نيروهاي لباس شخصي طرفدار حكومتش بهره اي ببرد. زيرا «جهان» وقايع ميدان تحرير را تماشا مي كند و باورش سخت بود كه اينها «مردم عادي» باشند.

مبارك نمي خواهد «شاه» باشد!

آتشي كه اين روزها دامن حكومت مصر را گرفته، به يكباره ايجاد نشده است. درست است كه چشم و گوش جهانيان در اين روزها متوجه قيام مردم مصر شده، ولي اين آتش از زير همان خاكستر ناآرامي هايي برخاسته كه سالهاست در جامعه مصر وجود داشت و حالا به يكباره زبانه كشيد و به يك قيام و نارضايتي عمومي تبديل شد. با اين حال، رفتار اين روزهاي آقاي مبارك شبيه شطرنج بازي به نظر مي رسد كه با اقتدار و كمي بدجنسي در حال بازي با مهره هاي خود است. او خيلي زود مهره «پليس» را از صفحه بيرون كشيد و «ارتش» را بيطرفانه وارد ميدان كرد تا چند روزي مردم بتوانند خشم فروخورده خود را فرياد بزنند و شايد عقده هاي فروبسته آنها خالي شود. اما خشم بيش از اينها بود و ناگهان مهره جديد «لباس شخصي» ها از صبح چهارشنبه به طرفداري از مبارك وارد ميدان شدند. رئيس جمهوري كه خيلي ها مي گويند «برو» ديروز جمعيتي از موافقان خود و به تعبيري لباس شخصي ها را وارد معركه كرده تا در صفحه شطرنج سياسي، «شبه مردم» را در مقابل «مردم» قرار دهد. ترفندي كه شكست خورد و امروز «عمرسليمان» معاون رئيس جمهوري از آن اعلام برائت كرد.

نارضايتي ها از خودكامگي حسني مبارك از سالها قبل در مصر وجود داشت ولي او با كمك نيروهاي امنيتي قوي و روشهاي سركوب ، ديكتاتوري خود را تا سي سال ادامه داد. اين درست است كه جامعه مصر و ديكتاتوري مبارك، شباهت هاي چنداني با جامعه و نظام حاكم بر ايران ندارند ولي در كليت بي شباهت هم نيستند. سالهاست مخالفان دولت مبارك تلاش داشتند وي را به انجام «اصلاحات» مجبور كنند و دست كم خيال رياست جمهوري «مادام العمر» و موروثي را از سر او بيرون نمايند. اما وي چنان كه به جيمز گاردنر خبرنگاربي.بي.سي گفته اعتقاد دارد: در اختيار داشتن قدرت در مصر را «حق مادرزادي» اوست! اكنون جامعه مصر از «اصلاحات» صرفنظر و عبور كرده و با حرارت به «تغييرات اساسي» اميد بسته است. ممكن است اين خيزش عمومي، مبارك را وادار كند مصر را ترك كند. اما او نمي خواهد به سرنوشت شاه سابق ايران دچار شود. او مزار شاه سابق ايران را در نزديكي خود درمسجد الرفاعي (آرامگاه سلطنتي) قاهره مي بيند و به ياد دارد وقتي محمدرضاپهلوي از ايران انقلابي گريخت، با چه دشواريهايي روبرو شد و عاقبت به مصر پناه برد و آنجا در خاك قاهره آرام گرفت. حسني مبارك گفته است:«ترجيح مي دهم در كشورم بميرم تا از اينجا بروم» او نمي خواهد «شاه» باشد. او دست كم همه تلاشش را خواهد كرد تا به عاقبت شاه ايران دچار نشود. اما آيا حسني مبارك مي تواند مانع از سيل اعتراضي مردم مصر شود؟

توضيح: اين مطلب تا ساعاتي ديگر «به روز» مي شود.