دادگاه حريري، هراس رهبري، وظيفه ما!

دادگاه بين المللي ترور نخست وزير اسبق لبنان «رفيق حريري» پدر «سعد حريري» نخست وزير لبنان، دارد به نقاط بسيار حساسي مي رسد. از جند هفته قبل كه اين دادگاه، ردپاي تروريستها را تا حزب الله لبنان و مقامات حكومت تهران گرفت، اين دو به شدت به تلاش و فعاليت افتاده اند تا به هر طريقي جلوي روند اين دادگاه را بگيرند. هنوز مدارك دادگاه علني اعلام نشده ولي از واكنش و اضطراب مقامات تهران و حزب الله لبنان، اينطور به نظر مي رسد كه هراس آنها از اين دادگاه، هراس از مستنداتي است كه غير قابل انكارند!

چندي قبل «سعد حريري» در سفر به تهران با سيدعلي خامنه اي رهبر ايران ديدار كرد و جالب اينجاست كه خبري كه از اين ملاقات منتشر شد، خشم و عتاب آيت الله خامنه اي از نتيجه دادگاه بود كه هنوز منتشر نشده است. انگاري تا چوب را بالا بردند، حساب كار به دست رهبر ايران آمده بود كه چنان خشمگنانه از آن دادگاه و «هر حكمي كه بدهد» ابراز تنفر و انزجار مي كرد. از طرفي سيدحسن نصرالله دبيركل حزب الله لبنان به مذاكرات پي در پي ديپلماتيك و تهديدهاي خود درباره اين دادگاه ادامه داد و بالاخره تهديدش را عملي كرد. نصرالله به يكباره دستور داد اعضاي حزب الله از دولت ائتلافي وخدت ملي استعفا كنند و دولت سعد حريري از اكثريت افتاد و ساقط شد. آن هم در شرايطي كه آقاي حريري در آمريكا و ميهمان باراك اوباما بود.

اكنون لبنان دستخوش بحث و گفتگو براي تعيين يك نخست وزير ديگر است. اين بحثها ممكن است تا مدت كوتاهي توجه مردم لبنان را از آن دادگاه بين المللي و مستندات قتل نخست وزير پيشين و محبوبشان «رفيق حريري» منحرف كند. اما آنچه بالاخره از بام بر زمين خواهد افتاد، تشت رسوايي تمامي عاملان و آمران ترور خونبار رفيق حريري است.

در اين ميان آنچه اهميت بسياري دارد، تلاش كوشندگان حقوق بشر و آزاديخواهان ايراني است تا اجازه تضعيف روند رسيدگي به اين پرونده را ندهند و اگر رهبر جمهوري اسلامي چنين از نتيجه ها و رأي آن دادگاه واهمه و هراس دارد، اين اشاره را به درستي دريابند و خواهان محاكمه و مجازات عاملان ترور رفيق حريري (به خصوص اگر مقامات تهران در آن نقشي داشته اند) بشوند. كوشندگان آزادي و حقوق بشر ايراني، با اين اقدام حمايتي خود از يك دادگاه بين المللي، علاوه بر اينكه در مسير هميشگي عدالت خواهي حركت مي كنند، همچنين زمينه رواني و مقدمات لازم را براي محاكمه و مجازات مقامات جمهوري اسلامي در قتل و اعدام و ترور مخالفان داخلي هم فراهم خواهند كرد. شايد به همين انگيزه بتوان نگاه نهادهاي مستقل حقوقي جهان را به جنايات فراواني كه درون كشورمان رخ مي دهد معطوف كنيم و دست كم روند تشكيل پرونده و مستندات را براي مقامات حكومتي كه دست اندركار قتل و اعدام و شكنجه و تجاوز و آدم ربايي و جنايات ديگر هستند، سرعت ببخشيم. به هر حال همان طور كه بايد منتظر مجازات عاملان ترور خونبار نخست وزير اسبق لبنان باشيم، با فعاليت متمركز روي ساير موارد تروريسم دولتي در ايران، مي توانيم به آينده نزديكي اميدوار باشيم كه آمران و عاملان جنايات در ايران هم به دست دادگاههاي بين المللي سپرده شوند.

پي نوشت: صبح ديروز، حسين خضري جوان كرد را در اروميه به صورت «مخفيانه» و بدون اطلاع خانواده يا وكيلش اعدام كردند. آيا اجراي عدالت(!) بايد به صورت «مخفيانه» باشد؟ آيا اين نوعي جنايت دولتي نيست؟ اگر از نظر مقامات قضايي ايران اين قبيل احكام عادلانه هستند، پس چه ترسي از اجراي قانوني و بدون انتقام گيري عدالت دارند؟ مي كويند مادر حسين خضري بعد از شنيدن خبر اعدام مخفيانه فرزندش، قدرت تكلم خود را از دست داده است. تسليت به خانواده اين جوان بيگناه و همه ايرانيان. و هشدارباش كه وقتي در مقابل ظلم سكوت كنيم، آن ظلم عاقبت روزي دامان خود ما را هم خواهد گرفت.