گلدی گئنه مهر آیی
مئشه لره بیر آیی
مدرسه ده اؤزگه دیل
قورخوسو یوخدور تایی
"نان" اولدولار لاواشلار
یازیق بیزیم اوشاقلار
چورک یئین "نان" یئسه
البت یولدا یاواشلار
آتلی کیشی یاغیشدا
جیم جیلاغ اولدو گلدی
اؤیرنمه دیم "اسبی" من
آردیندان "باران" گلدی
آتام وئرن شیرین سو
"آب" دا اونون یوخ دادی
چورک ده کی دادلا دوز
"نان"دا وئریر پ. دادی
بیلدیگیمیز آلمایا
سارا خانیم " سیب " دئییر
بوندان سونرا دارا دا
"انار" یئییر نار یئمیر
مدرسه ده آتام دان
ایز قالمادی آنام دان
نه دوز قالدی نه دوزدان
دوزسوز اولدو" نمکدان "
باز دوباره مهر آمد
همچون خرسی به جنگل
ترس از زبان بیگانه
همانندی ندارد
" لاواش "ها نان شدند
بچه ها بیچاره شدند
البته آنکس که بجای چورک نان می خورد
توی راه می ماند
مرد با " آت " زیر " یاغیش "
خیس شد و آمد
هنوز اسب را یاد نگرفتم
پشت سرش باران آمد
آن مزه شیرینی که " سو "ی پدرم میداد
دیگر توی آب پیدایش نشد
مزه لذت بخش "چورک "
توی نان تبدیل به گ. شد
" آلمای " آشنای خودمان را
سارا خانم سیب می گوید
دارا از این به بعد دیگر
" نار" نمیخورد انار میخورد
توی مدرسه دیگر نه از پدرم اثری ماند
نه از مادرم
نه " دوز" ماند، نه " دوزدان"
نمکدانمان تهی از نمک شد
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید