چه زمانی دمکراسی در جامعه ای پا می گیرد؟

مقدمه : هر حاکمیتی در جامعه ای نماینگر میانگین شعور اجتماعی آن ملت است

وجود یک دیکتاتور در یک جامعه یا یک کشور بازتاب یک نوع تحمل پذیری مردم در رابطه عدم رشد آگاهی و شناخت منافع فردی و متعاقب آن عدم پیوند مجموعه خرد فردی با منافع اجتماعی می باشد.

پس اگر اکثریت افراد جامعه ای از نظر شعور اجتماعی به آن حد نصاب از شعور اجتماعی رسیده باشند و به منافع شخصی و اجتماعی پی برده باشند آن جامعه آمادگی پذیرش یک حاکمیتی استوار بر اصول دمکراسی را دارا می باشد و آگاهی ملت از دمکراسی و خطراتی که دمکراسی را می تواند تهدید کند می تواند امتداد دمکراسی را تضمین کند مثل کسی که تازه گواهینامه رانندگی گرفته ولی هنوز یک شوفر متبهر نیست که بتواند با هوشیاری و با مانور و ابتکار خاصی از بروز تصادفی جلوگیری کند.

در جامعه دمکراسی ملت باید یاد بگیرند که چگونه با احزاب بازی کنند تا دیکتاتور ها پا نگیرند و اداره جامعه با اراده افراد خاص و معینی هدایت نگردد ملت دقیقا چنان عمل کند که مثل شوفر ماهری بتواند از وقوع تصادف به موقع بجهد.

هیتلر در جامعه کاملا دمکراسی آلمان پدیدار گشت چون ملت آلمان تجربه کافی نداشتد و با شعارهای عوام فریبانه و پوپولیستی در آغوش نازیسم غلتید که بعد از گذشت نیم قرن ملت آلمان تاوان اشتباه خود را می پردازند و حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی با کسب نود وهشت در صد رای در رفراندوم بعد انقلاب و تضمین و تثبیت خود توانسته است سی سال برگرده ملت سوار شود البته لازم به تذکر است رهبران حکومت های فردی قابل خرید و فروش نیز می توانند باشند ولی در حاکمیتهای جمعی هر آن ملت چهار چشمی حواسش جمع است و هرگز آن اتفاق نمی افتد.

در این شکی نیست که همه در آرزوی داشتن شغلی تضمین شده می باشند و لذا چه بهتر که یک رئیس جمهور یا صدراعظم بتواند مادام العمر در حاکمیت باشد که حاصل آن نابودی رقابت و نابودی انگیزه حرکت و تکامل و تکرار و مکررات سخنرانی های تکراری و قیافه های تکرای خواهد بود

راههای پیشگیری و جلوگیری از پیدایش دیکتاتوری در یک جامعه دمکراسی:

ملت یک جامعه آگاهانه در انتخابات شرایطی را فراهم می آورند که هیچ گروه یا حزبی نتواند با اکثریت آرا در انتخابات برنده شده و به حاکمیت راه یابد همیشه آگاهانه شرایطی بوجود می آورند حزب حاکم با احزاب دیگر بتواند کرسی های لازم را کسب کند و با یک اکثریتی لب مرزی بتواند کابینه خود را تشکیل دهد این اعتلاف پا در هوا هرگز نمی تواند به فکر انحصار و یا دیکتاتوری و یا تصویب لایحه رئیس جمهور مادام العمر بیافتد و هرگز نمی تواند بر خلاف خواست توده آگاه گام بردارد و این نوع حکومت هرگز جرئت نمی کند به فکر ایجاد یک شبکه ضداطلاعاتی بیافتد و اگر هم البته در مورد عملکرد دولت بخواهد ملت را تجسس کنند و افکار مردم را بدانند با نیت دستگیری مخالفان صورت نمی گیرد بلکه حاکمیت کنجکاو است که بداند مردم دقیقا در مورد برنامه آنها چه نظری دارند و چگونه فکر می کنند تا آنها بتوانند راه حلهای مناسبی بیابند تا مردم را راضی نگه دارند تا بتوانند در دور بعدی رای مردم را بسوی خود جلب کنند پس بدست آوردن یک حاکمیتی مبنی بر اصول دموکراسی مشکل و حفظ و نگهداری آگاهانه آن فوق العاده مشکلتر است و اگرامروز می بینیم که رهبران گروههای سیاسی در خارج منفعل و دپرسیو می شوند چون نتوانسته اند خود را از ذهنیت حاکمیت فردی برهانند چون آنها با معیار های گذشته به داخل نگاه می کنند و وقتی عصیان های سه سال پیش آذربایجان و عصیانهای اخیر تهران و لحن صحبت و مباحثه جوانان امروز را می شنوند متوجه می شوند که این ملت دیگر هر کدام یک رهبر است و دیگر نیازی به رهبر نیست و اینها سرخورده می شوند چون اینها در رویاهای سی سال پیش پرواز می کنند و در داخل یک نسل عوض شده و نسل جدید با افکار جدید و مدرن پا به عرصه گذاشته است در حالی که در خارج به شکل کنسرو محاط و با ذهنیتی غیرمنطبق با داخل و کنسرواتیو باقی مانده اند.