طرح ابطال انتخابات برای شکستن عمود خیمه رژیم

از زمانی که نمایش انتخاباتی رژیم با طرح مناظره میان کاندیداها آغاز شد تا کنون روند قضایا با سرعتی تصاعدی به پیش می رود. رژیم در پی استفاده از این نمایش و دادن مشروعیت به خود وارد میدانی شد که انتهایش به هیچ وجه به نفعش نبود. جمهوری اسلامی در طی بازی خطرناک انتخاباتی اش از خطوط قرمز بسیاری بناچار عبور کرد که هرگز برگشت پذیر نیست.

در این میان چندین نکته حائز اهمیت است. اکنون (بطور موقت) باید در سطح حداقل شعار و خواست ابطال انتخابات باقی ماند. البته این تا هنگامی است که خامنه ای به عنوان ولی فقیه بطور صریح در مقابل این خواست عقب نشینی کند. خامنه ای تاکنون با شمارش برخی از صندوقهای رای موافقت کرده است. در صورت پذیرش ابطال انتخابات، شکسته شدن اتوریته ولی فقیه راه را برای خواستهای بعدی می گشاید. انتخابات آزاد تحت نظارت سازمانهای بین المللی که طبعا تمامی کانالهای شورای نگهبان و دیگر نهادهای سرکوبگر فاشیسم حاکم را ملقی می کند، مسیری است که پس از شکسته شدن عمود خیمه نظام متصور است. تا آن هنگام باید از طرح مسائلی که باعث تضعیف حضور میلیونی مردم در خیابانها می شود خودداری کرد. حتی کسانی را که اکنون در جهت ابطال انتخابات گام بر می دارند و زمانی از عاملان رژیم و از دست اندرکاران حکومت بوده اند و اکنون در جهت تضعیف ولایت فقیه گام برمی دارند را نباید زیر ضرب برد. فعلا تا شکست موقعیت خامنه ای باید تجمعات و حضور مردمی را در صحنه به هر طریق ممکن با طرح شعارها و مطالبات حداقل، افزایش داد.

جناح حاکم رژیم و شخص ولی فقیه در نهایت چاره ای بجز متوسل شدن به زور و سرکوب سیستماتیک نخواهند داشت. البته هر چه حضور کسترده مردمی در خیابانها زیاد باشد، توانایی و قدرت مانور سرکوبگران کاهش پیدا می کند. اما در نهایت جناحهای سرکوبگر حاکم دست به تقلایی برای کنترل اوضاع خواهند کرد. در آن زمان بدون شک همکاسگان سابق سرکوبگران میدان را خالی خواهند کرد و جو موجود رادیکالیزه خواهد شد و اینجاست که نیروهای سرنگونی طلب واقعی و نیروهای دمکراتیک و سکولار که طی سه دهه گذشته چنگ در چنگ فاشیسم مذهبی داشتند، رهبری اعتراضات را به صورت آشکار به دست خواهند گرفت. چه بسا که اکنون در شرایط حاضر نیز نقش نیروهای سرنگونی طلب واقعی در هدایت اعتراضات بصورت پنهان محسوس است.

البته ورود به موقعیت کنونی به هیچ وجه تصادفی نبوده و رژیم از سر تفرعن دست به این بازی خطرناک نزده است. در اثر مبارزات نیروهای سیاسی، دانشجویان و زنان آزادیخواه در داخل و خارج از کشور و تلاشهای اپوزسیون واقعی جمهوری اسلامی در سه دهه گذشته بخصوص در افشای برنامه های هسته ای رژیم و نشان دادن آن به جهانیان، فشارهایی بر رژیم وارد شد. تحریمها و فشارهای جامعه جهانی، حتی در همین ابعاد کوچکش، در وحشت از دستیابی فاشیسم مذهبی به سلاح هسته ای عاملی شد که تضاد میان مردم و رژیم از یکسو و تضاد میان سران حکومت ضد بشری از سوی دیگر را از عمق به سطح جامعه بکشاند. در آن هنگام که کاندیداهای رژیم در برابر یکدیگر به افشاگری پرداختند، میوه فشارهای افشای سیاستهای نقض حقوق بشر و اتمی به بار نشست و رژیم را با بزرگترین چالش خود طی سی سال گذشته روبرو کرد.

مردم آزادیخواه ایران که طی سی سال گذشته مترصد عقب راندن دشمن شماره یک خود یعنی کلیت رژیم جمهوری اسلامی بودند، فرصت آن را یافتند که عرض اندام کنند و با نمایشی از قدرت میلیونی خود سرکوبگران را برجا میخکوب نمودند. این حادثه بدون شک از این پس، حتی بر فرض بسیار غیر محتمل جان بدر بردن رژیم، دست دول خارجی، غرب و آمریکا را برای مبادله و مذاکره آزادانه می بندد. این رژیم دیگر به هیچ وجه نماینده مردم ایران نیست. اتحادیه اروپا، بالاخص اتریش و شرکتهای آلمانی و محافل مماشات گر دیگر در جهان غرب که تاکنون با وقاحت کامل تنها به این دلیل که با نماینده ایران وارد معامله می شوند، اعمال خود را توجیه می کردند، اکنون دچار مشکل خواهند شد.

باید هشیارانه رژیم و تمامی دستگاههای سرکوبش با همه دسته بندی هایش را به زباله دان تاریخ انداخت. پیام جنش سبز واقعی در نهایت دمکراسی، جدایی دین از دولت، رفع تبعیض میان زنان و مردان و اقلیتها، آبادانی و توسعه پایدار است. زمان خلاصی از کابوس سی ساله فرا رسیده است.

دکتر کاظم موسوی زاده

28 خرداد 1388