از گفتگوی تمدنها تا تمسخر تمدنها

زمانیکه ستارخان و یارانش مظلومانه خلع سلاح شدند و مشروطه ایی که از تبریز توسط آزادی خواهان غیور آذربایجانی شروع شده بود در تهران توسط مشتی چاپلوس قدرت طلب و چهره های ضد مردمی با شکست مواجه شد و نیز قانون اساسی ثقه السلام به فراموشی سپرده شد و قیام شیخ محمد خیابانی سرکوب شد، اندیشه هایی در ایران سربرآوردند که همگی در سرکوب "کرامت انسانی"، "حقوق شهروندی"، "اصل احترام به ذات انسان" کوتاهی نکردند و همانند چرخ و فلک در کار شدند تا پایه ها و ریشه های تورک زبانان در ایران را سست نمایند و برعکس جامعه جهانی که بسوی "حقوق بشر" و جوامع دموکراتیک مبتنی بر اصل احترام پیش می رفت در ایران عده ایی نژادپرست آریایی با اندیشه های افراطی و جنون آنتی تورکی سیاستهای شووینیستی و پان فارسیستی را تکوین دادند و هرچه در توان داشتند در راه انواع تبیعض ها، مبارزه با حقوق ذاتی و انسانی ملتهای غیر فارس ایران و سیاست آسیمیلاسیون فرهنگی همت گماردند و یکی از جنایتهای بشری و نسل کشی فرهنگی و اتنیکی در طول قرن معاصر را در ایران پدید آوردند که تاریخ از بازگویی آنها شرمسار است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، امیدهایی در بین ملتهای غیرفارس ایران برای استیفای حقوق ملی و نیز جبران جفاهایی که کشیده بودند بوجود آمد، هرچند که بسیاری از مظاهر شووینیسم فارس از بین رفتند اما متاسفانه بدلایل مختلفی آنگونه که در شان حکومت اسلامی است تا کنون اقدامات جدی و دامنه دار و منسجم برای شکستن دیوهای نژادپرستی و شووینیسم فارسی در ایران صورت نگرفته است که از جمله مهمترین دلایل آن نیز سواستفاده از رافت اسلامی دولت جمهوری اسلامی توسط برخی افراد و نفوذ افراد سالوس (انقلابیون پس از انقلاب) در بدنه نهادهای فرهنگی، سیاسی و تصمیم گیری کشور بود که نتایج آن اکنون در ایران کاملا روشن و مبرهن است. پس از حوادث اوایل انقلاب و برخی انتظارات نامعقول بخشی از ملتهای غیرفارس ایران از حاکمیت اسلامی، اولین اعتراضات عمومی در ایران که دامنه بسیار وسیعی یافت مجموعه اعتراضات ملت آذربایجان در خرداد 1385 بود که ریشه آن نه فقط به توهین یک روزنامه بلکه فریاد و اعتراضی بود به سالها ستم ملی که بر آذربایجان روا داشته بودند و علیرغم صبر و تحمل این ملت شریف متاسفانه دامنه های آن روزبروز بیشتر میشد و کار از توهینهای تلوزیونی به توهین های برخی مسئولان به تورک زبانان و نفوذ اندیشه های شووینیستی فارسی به مطبوعات دولتی کشیده شده بود و نیز پس از 8سال حاکمیت پرزرق و برق و وعده های مردم فریب به اصطلاح "اصلاح طلبان" مردم خسته، راههای دیگری برای اعاده حقوق خود جستجو میکردند.

در آنزمان که "محمد خاتمی" هر روز در یک کوی و برزن انواع شعارهای دهن پرکن را بزبان می آورد و دم از مشروطیت و آزادی و کرامت انسانی و نهایتا گفتگوی تمدنها سخن می گفت در طول هشت سال اقتدار وی و یارانش هیچ اقدام عملی در راستای وعده هایی که به مردم داده بودند انجام نشد. خاتمی حتی در جریانات تیرماه 1378 نیز به مهمترین پایگاه اجتماعی و سیاسی خود بی اعتنایی کرد و موجب سرشکستگی بسیاری از ملت ایران شد که با هزاران امید رئیس جمهوری "آزادی خواه" با شعارهای بین المللی پسند را انتخاب کرده بودند.

اکنون با نگاهی به متن سخنرانی های خاتمی و شعارهای دولت هشت ساله وی که جذابترین و دل انگیزترین سخنان زمان را بیان میکردند بررسی کنیم و از سوی دیگر به نقد واقع بینانه عملکرد ایشان و مجموعه دولت وی بیاندازیم میبینیم که اظهارات اخیر آقای سید محمد خاتمی در مجلسی خصوصی که گویا برای تمسخر ملت آذربایجان تشکیل شده است، آقای خاتمی همانند دوران 8ساله اقتدارشان با صمیمیت و بشاشی خاصی اینبار نه از گفتگوی تمدنها و کرامت انسانی ملت بزرگ و تمدن آفرین آذربایجان را مورد تمسخر و توهین قرار میدهند و حاضرین نیز وی را در این راه همراهی میکنند.

شاید اکنون بتوان معنای "گفتگوی تمدنهای" آقای خاتمی را فهمید و دانست که "کرامت انسانی" از نظر آقای خاتمی که هشت سال مهمترین مقام اجرایی کشور را در اختیار داشته چیست، شاید اکنون بتوان فهمید که چرا در دوران هشت ساله اقتدار ایشان اصول 15 و 19 قانون اساسی همچنان در بین ورقهای قانون اساسی ایران خاک خوردند و هیچ مجوز حزب، تشکل و جمعیتی از سوی وزرای کشور جنجالی کابینه وی به آذربایجان داده نشد.

"مصلح واقعی کسی است که در درجه اول اصلاح را از خودش آغاز کند"، تا زمانیکه دل انسان با گفته هایش در یک مسیر نباشند میتوان موفقیتها و محبوبیتهای مقطعی را کسب کرد اما برای ماندگاری خواه مثبت یا منفی باید هماهنگی بین گفته های دل و زبان برقرار باشد.

بنده بعنوان یک روزنامه نگار آذربایجانی از شنیدن سخنان آقای خاتمی بسیار متاسف شدم، این سخنان از زبان یک روزنامه نگار یا کاریکاتوریست بیان نشده است، از زبان شخصی جاری است که 8سال رئیس جمهور یک کشور بوده است. اگر این سخنان را توجیه کنند میگویند که این صرفا یک مزاح بوده است اما حتما نیک میدادند که اگر انسان جلوی اشتباهات خود را نگیرد، آنها جلوی انسان را خواهند گرفت.

"ابتدا تو را نادیده می گیرند. سپس مسخره ات می کنند و بعد با تو می جنگند. ولی در نهایت پیروزی از آن توست". (گاندی)

رضا داغستانی – اورمیه – 29/2/1388

عضو شورای مرکزی کانون نشریات دانشجویی آذربایجان