شکوفه های یخ

پلکهایت را ببند

نامم را در تکرار نفسهایت، بر نگین شهابی بنشان.

به ماه بگو، آرزوها را باد برده است

ستاره ها خواب نمی روندخاطره ها کبودتر از دستها لرز می کنند.

بگو حالا دلی پشتِ دیوارها، نشسته با شکوفه های یخ

عریانی این فصل را تقسیم می کند

هنوز تازه ، هنوز خوشبو، هنوز دل گرفته دست تکان می دهد

پشتِ برهنگی پوستی سوزان، سوز می زند زیرِ این برفها.

آه ه ه

با چه امیدی هنوز شکوفه می دهد؟ 

شاید هنوز در باور قلبهاست

هنوز در ته آینه، چشمها را ندیده است

آی ی ی شکوفه های یخ

دلتان در انتظار کدام سپیده ؟

گونه هایتان در انتظار کدام آفتاب؟

بهار با جیک جیکِ کدام جوانه می آید؟

مرور فصلهای بی پیوست

بارانهای شبانه را رام، غبارِ شیشه را پاک نمی کند

نه ه ه ه

هیچ باغچه ای را آفتابِ زمستان داغ نمی کند

نگاه کن،

گندمها، چشمه ها، تو

با عطرتان بیگانه اند آدمها

به به ِ دهانتان را کسی نمی بلعد

مردِ من خوابیده، خوابهای کور می بیند

زنش به لحظه ای جامانده خیرگی می کند

بگذار ما، در نیازهای پر رازمان

در پیچ و واپیچ شب های خلوت

از لبلی لکِ شکستۀ دیوار آرام بیاییم

ما را با نگاهمان نوازش کنیم

برای دفترِ این فصل کمی از ما

از نم گونه ها