جمهوری اسلامی ۱۱ جوان بلوچ را اعدام کرد

‫چه خاموشند هنگام مرگ بلوچ ها، انهایی که هنگام مرگ پاسدارن و بسیجیان، صدای شان گوش فلک را کر میکرد!

‫جمهوری اسلامی ۱۱ جوان بلوچ را در بامداد روز دوشنبه، بیستم ماه دسامبر ۲۰۱۰ میلادی اعدام کرد. در چند ماه گذشته ۱۶۰ نفر بلوچ اعدام شده بود. تعداد نا معلومی نیز در زندان وکیل اباد مشهد بدار آویخته شده بودند. تعداد کشته شدگان بلوچ در این سال بیش از یک سوم کل کشته شدگان ایران است. همه این اعدامها در جواب

اعتراضات مردم بلوچ برای عادی ترین و پایه ای ترین حقوق انسانی شان است، حقوقی که که بسیاری از مردم ایران هماکنون از آن برخوردارند: مثل حق کار، حق تحصیل، حق رفت و آمد ازادانه، حق بهداشت، حق امنیت و حق داشتن یک وبلاگ.

‫آیا این خواسته ها چیز های زیادی است که یک ایرانی در مملکت خود خواستار آن باشد؟ آیا ایرانی های دیگر فکر نمیکنند که آنچه انها دارند، بلوچها هم داشته باشند؟ آیا جامعه جهانی و سازمانهای حقوق بشر به منشور جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعتقادی ندارند؟ آیا کوشندگان سیاسی ایران هیچ حقی برای بلوچها و سایرملیت های ایران قایل نیستند؟

‫اگر قایل هستند چرا صدای شان در نمیاید؟

‫ ‫اعدام جوانان بلوچ نه مشکل رژیم را حل میکند و نه مشکل بلوچستان را. تنها نفرت می آفریند و نفرت ریشه مبارزات بیشتر میگردد. اگر رژیم میخواهد ماموران آن یک شب با خیال آسوده بخوابند و یک هوا پیما همیشه آماده فرار خامنه ای نباشد، بهتر است حقوق مردم را به مردم باز گردان‌ند.

‫ ‫کوشندگان سیاسی ایران نیز توجه داشته باشند که بدون کمک ملیت های ایران به هیچ موفقیتی نمیرسند. اگر جنبش سبز با آن عظمت، نتوانست بدون شرکت فعال اقوام و ملیت ها توفیقی بیابد، چطور کسانی که هیچ چیز با عظمت ندارند، شانس کامیابی خواهند داشت؟ آینده ایران به کسانی تعلق خواهد داشت که امروز در جهت تعیین کردن آن کار میکنند.