جنبش مردم را به پيش برانيم!

در پی برگزاری انتخابات رياست جمهوری در روز بيست و دو خرداد هزار و سيصد و هشتاد و هشت در ايران، جنبش مردمی خود جوش، گسترده و ژرفی برپا شده است که به لحاظ خواست های مطرح شده و طيف وسيع شرکت کنندگان در آن ازاعتراض ساده به تقلب جناح حاکم درانتخابات يا پشتيبانی از اين يا آن نامزد انتخاباتی بسيار فراتر می رود، تنها در درگيری ميان دو جناح حاکميت خلاصه نمی شود، بلکه به رويايی هر چه بيشتر گروههای اجتماعی و نيروهای سياسی با حاکميت فرامی رويد. اين جنبش می تواند زمينه ساز دگرگونی مهمی در جامعۀ ما گردد. بنابراين وظيفۀ همه نيروهای ميهن دوست، آزاديخواه و پيشرو پشتيبانی از اين جنبش و شرکت در آن است تا در صورت فراهم شدن شرايط مساعد بتوان آنرا تا مرز دگرگونی بنيادی کل نظام سياسی کنونی پيش راند.

ماهيت رويدادهايی که در دورۀ انتخاباتی اخير گذشت، بنا بر داوری هوشمندانۀ مردم و بسياری از تحليل گران، عبارتست ازاجرای طرح کودتايی از سوی بالاترين مرجع قدرت در کشور. مجريان کودتا اميدوار بودند که قدرت سياسی اجرايی را از راه صحنه سازی پيروزی انتخاباتی از نو تسخير کنند، به رياست جمهوری محمود احمدی نژاد مشروعيت بخشند، قدرت را هرچه بيشتر در دست گروه هرچه کوچکتری ازروحانيت و يارانشان متمرکز سازند و درنتيجه بخشی از نيروهای بالقوه مزاحم درون اردوگاه خود را حذف کنند. آنها به اين وسيله می خواستند همچنين ضربه ای به جنبش فراگير مردمی که از همان آعاز کارزار انتخاباتی شکل گرفته بود وارد آورند. ولی آمدن مردم به صحنه برای دفاع از حقوق پايمال شدۀ خود زمامداران رژيم را غافلگير کرده و همۀ نقشه های آنها را برهم زده است.

تقلب درانتخابات اقدامی آگاهانه وازپيش تدارک شده از سوی جناح حاکم برای برانگيختن واکنش اعتراضی نامزدهای رياست جمهوری ورای دهندگان به آنها بود تا بتوانند آنانرا به ميدان ستيزه جويی بکشانند و سپس سرکوب کنند. شک نيست که برخی از اين نامزدها و نيروهای سياسی وابسته به آنان می پنداشتند که برای اصلاح طلبان رژيم هنوز اين امکان وجود دارد که در چارچوب نظام جمهوری اسلامی، حتی بدون حد اقل تضمين های لازم برای برگزاری يک انتخابات نسبتا سالم، به پيروزی دست يابند و نظام را اصلاح کنند. بايد پذيرفت که زمامداران رژيم موفق شدند اين توهم را درذهن نيروهای سياسی مخالف احمدی نژاد و همچنين درذهن بيشترمردم ايجاد کنند که کارزار انتخاباتی آزاد : امکان تبليغ برنامه های نامزدهای انتخاباتی، برپايی گردهمايی ها، راه پيمايی ها و سرانجام بحث های تلويزيونی کافيست تا پيروزی آنها را تضمين کند.

منکر نمی توان شد که نامزدهای انتخاباتی مخالف احمدی نژاد، بويژه مير حسين موسوی از اين فرصت کارزار انتخاباتی نسبتا آزاد بهره برداری کردند تا سياست های او و به طورغيرمستقيم خط مشی کلی « رهبر انقلاب » را زير سوال ببرند و با طرح وعده های اصلاح طلبانه مردم را به دنبال خود بکشانند. بيشتر مردم وارد اين بازی شطرنج شدند به اميد آنکه رژيم را در راستای هدف های خود به عقب نشينی وادارند. معلوم بود که سران رژيم نمی توانستند شکست احمدی نژاد را که از نظر همگان شکست بالاترين مرجع قدرت تعبير می شد تحمل کنند.

اگر سران جمهوری اسلامی ادعا می کنند که محمود احمدی نژاد شصت و دو در صد آراء، يعنی رای بيست و چهار ميليون تن از مردم را کسب کرده، و به اين ترتيب از پشتيبانی قاطع اکثريت مردم ايران برخوردارشده است، بايد پرسيد چرا از همان فردای انتخابات، رژيم سياست سرکوب جنبش اعتراضی مردم و نامزدهای « شکست خورده » انتخاباتی را در پيش گرفته است؟ در واقع می توان گفت که واکنش خشونت بار رژيم نسبت مستقيم دارد با ميزان تقلب درانتخابات. به همان اندازه که خشونت رژيم گسترش و عمق می يابد، به همان اندازه مردم ايران و جهان به بزرگی تقلب کودتاگران پی ميبرند. شايد در آينده روشن شود که اين تقلب چگونه و به دستور چه کسانی صورت گرفته است، اما ازهم اکنون می توان اطمينان داشت که متقاعد کننده ترين گواه دستکاری رژيم درانتخابات واکنش سرکوبگرانۀ آن دربرابر جنبش مردمی است. بايد از رهبران جمهوری اسلامی پرسيد : شما که ادعا می کنيد به يک پيروزی بی نظير و تاريخی در انتخابات دست يافته ايد ، شما که از پشتيبانی اکثريت مردم برخورداريد، شما که همۀ نيروهای نظامی، انتظامی و سپاهی و بسيجی را پشت سر خود داريد، چه نيازِی داشتيد که در فردای پيروزی خود به سرکوب مخالفان خود و اقليتی معترض که به گفتۀ شما چيزی جز خس و خاشاک نيستند، بپردازيد ؟

طبيعی است که مردمی که مشتاقانه در اين کارزار انتخاباتی شرکت کرده اند تا از ميان چهار نامزد انتخاباتی تحميلی آنکه را که شّر کمتراست برگزينند، اکنون احساس می کنند که آنها را تحقير کرده اند و حقشان را خورده اند. از اينروهمگی به اين اتفاق نظر رسيده اند که بايد رأی خود را پس بگيرند. اين به مهفوم باطل کردن انتخابات و برگزاری دوبارۀ انتخابات رياست جمهوری منتهی اين بار با کسب تضمين های ضروری برای انتخابات آزاد است. همۀ نيروهای سياسی طرفدار آزادِی، دمکراسی و پيشرفت اجتماعی بايد از اين هدف مبرم و فوری جنبش پشتيبانی کنند، زيرا وجه مشترک همۀ شرکت کنندگان در جنبش را تشکيل می دهد.

مردم بايد از نامزدهای انتخاباتی مورد نظر خود بخواهند اکنون که آنانرا به صحنۀ کارزار انتخاباتی کشا نده و رو در روی رژيم قرار داده اند، به مسئوليت خود عمل کنند، آنها را تا « پايان داستان» همراهی کنند و متعهد شوند که بر سر خواست های بينادی آنان در جهت دمکراسی و اصلاحات احتماعی و اقتصادی با زماداران کنونی معامله نکنند. اکنون برای مردم آشکار شده که بالاترين مرجع قدرت در کشور طراح و کارگردان کودتای ضد مردمی اخيراست. اکنون برای مردم مبارز ايران روشن شده است که راه چارۀ نهايی اين است که نهادهای غير انتخابی نظام کنونی برچيده شود تا راه برای حاکميت مردم هموار گردد. بايد مردم را ياری داد تا بتوانند با بهره گيری ازهمۀ شکل های مبارزۀ مسالمت آميزاز راه پيمايی و تظاهرات گرفته تا اعتصاب همگانی و نافرمانی مدنی اين هدف را تحقق بخشند. سازماندهی يک نشست سرتاسری با شرکت نمايندگان همۀ گروههای اجتماعی و نيروهای سياسی شرکت کننده در اين جنبش برای وادار کردن رژيم به ابطال انتخابات قلابی اخير و برگزاری انتخابات آزاد ضروری به نظر می رسد.

اکنون در اردوگاه حاکميت شکاف بزرگی افتاده است و بخشی از نيروهای حاکميت به مردم روی آورده اند تا شايد فردا دوباره وعده های خود را فراموش کنند و آرمان های مردم را قربانی سودجويی های گروهی خود قرار دهند. اميد می رود که چنين نباشد، و تا زمانی که آنها مردم را همراهی می کنند بايد از همۀ امکان های درون نظام بهره گرفت تا جنبش مردم را در راه دمکراسی و پيشرقت اجتماعی پيش راند. اکنون بحث بر سر پشتيبانی از اين يا آن نامزد انتخاباتی و يا اين يا آن جناح حکومتی نيست. اکنون بحث بر سر پشتيبانی از مبارزۀ مردم در راه دفاع از شرف و حيثيت خود می باشد.