حکم حکومتی، رئیس جمهور تعیین کرد نه مردم!

قانون اسا سی و مذهب شیعه به ولی فقیه ـ قدرتی بیکران داده است تا آنجائیکه رهبر می تواند با قدرت لایزال خویش هر بی قانونی را به قانون تبدیل نماید.کودتای 22 خرداد اولین کودتا در 30 ساله گذشته در نظام جمهوری اسلامی نبود. ولی فقیه آیت الله خمینی با قدرتی که از انقلاب اسلامی سال 57 کسب کرده بود، همواره با فرامین فراقانونی و احکام حکومتی می توانست دست به هر بی قانونی دست بزند.مردم ایران با اهداف و آمال گوناگون در انقلاب 57 شرکت کردند اما خمینی با دستورات خود آنرا اسلامی و در رفراندوم 12 فروردین 58 تنها نظام جمهوری اسلامی را رای گیری گذاشت.پس از آن نیز خمینی با فرامین غیر قانونی که از حاکمیت مردم ناشی نشده بود دست به قانون شکنی های فراوانی دست زد.آنروزی که خمینی اعلام نمود اگر "همه بگویند آری ،من می گویم نه !" خود یک کودتا علیه آرای مردم بود.اگر امروز سید علی خامنه ائی بعنوان رهبر جمهوری اسلامی بعد از خمینی فرامین حکومتی صادر می کند ،این خود ادامه حکومت شخصی ولایت خمینی می باشد.کودتا یعنی تحمیل یک اقلیت کوچک علیه یک اکثریت بزرگ که گاهی مسلحانه انجام می گیرد یا با قانون شکنی صورت می گیرد.از همان روزی که اصلاح طلبان مانند اصول گرایان به حکم حکومتی گردن گذاشتند،انتظار چنین روز هائی را نیز باید تصور می کردند که رهبر مذهبی که آنها نیز بدان التزام مذهبی و سیاسی و قانونی دارند ـ هر آئینه می تواند ، با یک حکم حکومتی نیت خود را به جای اهداف مردم بنشاند. جمهوری اسلامی ،نظامی است که در 30 ساله گذشته حتی به قوانینی که خود به تصویب رسانده است احترام نگذاشته است واز اجرای قوانین مصوبه خویش نیز سرپیچی می نماید.اصلاح طلبان اینک بعد از کودتای 22 خرداد پذیرفته اند که دیگر هیچ راهکار قانونی برای اصلاحات نمانده است ،چراکه نیروهای بازدارنده پیرامون ولایت فقیه مانند یک سد ضد قانونی علیه آرای مردم اقدامات کودتا ئی می نمایند.نیروهای حکومتی نظام اسلامی از آنچنان اختیارات غیر قانونی برخوردار هستند که هرلحظه می توانند علیه آرای مردم وارد صحنه شوند. حکومت مرکزی در ایران به لحاظ تاریخی در ادوار گوناگون از استبداد آسیائی رنج برده است که با روی کار آمدن حکومت اسلامی و قدرت یابی روحانیون پیرو ولایت فقیه بجای شاهان مستبد ، اینک مردم اسیر ظلم وستم دوگانه استبداد آسیائی و مذهبی گشته اند. سئوال اساسی در اینجاست اینک نیروهای سیاسی آزاد یخواه برای برون رفت از بن بست مضاعف دست به چه راهکارهائی خواهند زد تا از پیچ وسد تاریخی حکومت اسلامی سربلند بیرون آیند.