برو این دام بر مرغ دگر نه!

جناب آ شیخ نوشته ی شما را در رابطه با این کودک ستم دیده ی ایرانی که بخیه هایش را کشیده اند خواندم۰

به عمامه تان سوگند باور تان نمیکنم اگر چه به حال روز این کودک به پهنای صورت من اشک ریختم۰

بی مروتی و ستم و بی انصافی بند در بند انسان را میلرزاند۰

این جنایت محصول و نتیجه ی حکومت چند و چندین ساله ی شما آخوندهاست.

در درستی این گفته شک هم میشود داشت ؟ قبول کنید جناب حجت الاسلام که خواری و سربلندی هر ملتی با حکومت است۰

و اما قصدتان از این دلسوزی و قلم فرسایی چیست؟ قصدتان این است بگویید که : آخوند هم در ایران داریم که به فکر ایران و ایرانی باشد.

آشیخ برو این دام را بر مرغ دگر نه! ما ملت ایران همه جوری شما آخوندها ی مفتخور را آزموده ایم .

من گمان نمیکنم مفتخور ی چون شما دلش به حال کسی خاصه این که ایرانی هم باشی بسوزد.

اگر دلت میسوزد و راست میگویی شما اول این عبا و ردا و عمامه و نعلین را که نشان از مفتخوری دارند از خودت دور کن !

بعد رخت کارگری بپوش و عملا پا جای پای پدر همان کودک بگذار و با رنج و زحمت آشنا شو! سپس من قول می دهم که ملت ایران دلسوزی ات را جدی بگیرد ۰

11/12/2015 محمد مستوفی، معلم اخراجی شهر کنگاور

یادداشت  محمدرضا زائری درباره ی کشیدن بخیه های کودک خمینی شهری بخاطر ناتوانی مالی:

حجت الاسلام زائری: من بخیه‌های پسرک را کشیده‌ام!

این آقای دکتر که از رفتار زشتش برآشفته ایم از ماه و مریخ نیامده است ! او هم توی همین جامعه مدرسه و دانشگاه رفته و بزرگ شده و … وقتی ما مشغول دعواهای سیاسی مان بوده ایم یا به یک تار موی زنان گیر داده ایم و از اخلاق و قانون و انسانیت غفلت کرده ایم این آقای دکتر بالیده و پزشک شده و تیغ و قیچی دستش گرفته !

فاجعه تلخ تر و زشت تر از آن است که بشود با دو تا شعار و فحش جمع و جورش کرد. باید این قدر مرد باشیم که بدون فرافکنی نقش خودمان را در وقوع این انحطاط اخلاقی بپذیریم. این آقا آینه وضعیت امروز جامعه ما و یکایک ماست ! بی خود او را متهم نکنید، او حاصل مجموعه ای است که همه ساخته ایم.اگر خودخواهی و منفعت طلبی و سودجویی ایراد دارد ما همه به این آفات و ایرادها آلوده ایم.

همه ما یک جورهایی همین کار را کرده ایم و می کنیم . او کرامت انسانی را لگد کرده ، انسانی را ندیده و بی حرمت ساخته،مگر هر کدام از ما به شکلی چنین نمی کنیم ؟ من مقصرم ! من آخوند قبل از همه دستم را بالا می گیرم و اعتراف می کنم که من هم در کشیدن بخیه های پسرک نقش داشته ام!