"رنتزی" در ایران چه می خواهد؟

 نخست وزیر ایتالیا به تهران آمد.

حتما برای رساندن پیام هزاران انسانی که از اعدامهای ایران دچار تعجب و ناامیدی شده اند . حتما برای ابلاغ پیام پاپ که خواهان لغو اعدام در سراسر جهان شده . یا برای اینکه بگوید اعدام در ملاءعام را متوقف کنید . یا برای اینکه بگوید اقلا از اعدام کسانی که زیر هجده سال مرتکب جرمی شده اند بگذرید . 

اصلا شاید برای مساله اعدام حرفی نزند ولی حتما برای حکم قطع دست و پا میگوید . نه شاید در این باره هم نگوید که جلسه شان با چنین مساله ی چندش آوری تلخ نشود . اما حتما از توقف اخراج اقلیتهای دینی و قومی از دانشگاه یا ادارات خواهد گفت . یا از ازاد کردن کاظمینی بروجردی و محمد علی طاهری که افکار متفاوتی از دستگاه حاکمه داشته و به آن دلیل زندانی شده اند .

شاید از این هم نگوید . پس برای چه میاید ؟ اوه شاید میخواهد به جای رفتن به شیراز و اصفهان و دیدن آثار باستانی به زندان ها برود و حال نرگس محمدی را بپرسد ببیند که دوری از دو بچه ی کوچکش چه مزه ای دارد . یا حسین رونقی را ببیند تا بفهمد وقتی با کلیه داغان شده اعتصاب غذا میکنی چه شکلی میشوی . یا ببیند آتنا فرقدانی چطوری نقاشی میکشد که حقش 12 سال زندان است .

یا شاید میخواهد بگوید شکنجه کار خوبی نیست . به هر اسم و عنوانی نباید انسانی را کتک زد یا آویزان کرد یا هر عمل دیگری که مصداق شکنجه است .

نه . گمان نکنم به دیدن زندانیان برود . شاید در خیابانهای تهران دوری بزند و در جلسه شان بگوید فکری به حال این همه بچه های کوچک ویلان در خیابان بکنید که پابرهنه اند و گدایی میکنند . نه شیشه ی ماشینش خیلی دودی ست و اصلا بیرون را نمیبیند . 

راستش هر چه فکر میکنم نمیدانم برای چه به ایران میاید . فقط این میماند که برای پول و تجارت و نفت و تحریم و اینطور چیزها بیاید . 

بعبارتی ایا برای ایشان بجز این موارد آخر چیز دیگری مهم هست؟  نمیدانم . شاید این نخست وزیر آدم خوبی باشد و همه موارد را بگوید . ذر اینصورت در تاریخ آینده به او آفرین میگویند و از نام نیکش یاد خواهند کرد . ولی اگر فقط به فکر منافع خود بوده و برای تجارت آمده باشد ، بداند که در ذهن نسل فردای ایران ، جایی نخواهد داشت .

نخست وزیر ایتالیا یا هر مقام دیگری که به ایران میاید باید یادش باشد که در ایران هنوز بالاترین آمار اعدام به نسبت جمعیت وجود دارد . هنوز برای گرفتن اقرار از متهم شکنجه رایج است . باقی مطالب هم پیشکش شان . 

بد نیست یادش باشد که مردم عادی و هنرمندان ایتالیا و پاپ نسبت به اعدام ریحانه حساس شده و خواهان لغو آن شدند . اما علیرغم آنهمه تقاضای جهانی و داخلی ، ریحان من اعدام شد .

و اکنون از جانی روداری هنرمند ایتالیایی الهام میگیرم که میخواست دکه هایی در شهر وجود داشته باشد که امید بفروشند به مردم .  من نیز با اینکه یک جهان امید و آرزویم را بخاک سپردم ولی باز به دکه ی امید فروشی جانی میروم و کمی امید میخرم . نه اصلا همه ی آن را میخرم . تا امیدوار بشوم که سفر نخست وزیر به تهران برای خدمات انسانی ست و در حاشیه ی آن هم مسایل اقتصادی مطرح میشود . تا امیدوار بشوم که این سفر برای ما ملت بی پناه هم منشاء خیر است نه چاپیدن ثروتهای خدادادی مردم به ازای سکوت در برابر عفونتی بنام اعدام . 

شاید نخست وزیر هم دعوت مان را بپذیرد و در صف خواستاران لغو اعدام قرار گیرد . شاید آرزوی او هم ایران بدون اعدام شود . شاید او هم در جلسه اش بگوید : نه به اعدام . نه به شکنجه 
نه به اعدام . نه به شکنجه .