هواى اشتياق

شب در دلم فرو ريخت

با موج گيسوانت

هر بار نور صبح بود

خوش خند مهربانت .

دستم به ساحت مه

پيغام دلخوشى داشت

در سبزه ها و صحرا

در ردّ عطر گل ها

هر جا كه شد نشانت .

آسيمه سر گريختند

از هق هقِ صدايم

مرغان شاد دريا

ديدند،  مبتلايم .

لب هاى سرخ خورشيد

پيوسته شد به دريا

با اين هواى اشتياق

خالى ترينِ ساحلم .

از كوچه ى خيال ما

تو كى گذشته اى،  غزل

كه در هواى لحظه هام،

عطر تو مانده در دلم .

فرخ ازبرى _ آلمان

٢١ فوريه ٢٠١٧