شوراهای شهر، اولین آزمون دموکراتیک برای سنجیدن مقبولیت افرادی است که قصد دارند برای جامعه خود کاری بکنند و گاهی به آنها فرصت می‌دهد که خود را برای میدان‌های بزرگ‌تری مثل نمایندگی مجلس یا مناصب دولتی دیگر آماده کنند.
حمیده ماحوزی که اکنون مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان بوشهر است نمونه یکی از کسانی است که در دو دوره، عضو شورای شهر بوشهر بوده است و از سال ۱۳۹۲ تاکنون به عنوان مدیرکل ارشاد بوشهر منصوب شده است.
حضور در محافل اجتماعی، صاحب‌نام شدن و جلب اعتماد مردم و بالا رفتن از نردبان آرای آنها در هر جامعه‌ای و برای هر کسی کار آسانی نیست اما در جوامعی مانند ایران که هنوز سنت در آن جاری است، این کار به خصوص برای زنان، دشوارتر از دیگران است.
زنانی که خود را برای انتخابات شوراها نامزد می‌کنند پیش از این مرحله، شرایط دشواری را برای بیرون زدن از خانه و اثبات توانمندی‌هایشان تحمل کرده‌اند.
در بسیاری موارد برای این زنان، خوان اول، راضی کردن خانواده‌‌ای است که گرچه نقش اجتماعی زن را پذیرفته اما ترجیح می‌دهد او در چارچوب فعالیت شغلی خود بماند و فراتر نرود.
پریچهر سلطانی که اکنون به عنوان دبیر کارگروه زنان روستایی، عشایر و مناطق محروم معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری ایران فعالیت می‌کند، یک نمونه از زنانی است که از این خوان گذشته است.
او پیش از این که در سال ۱۳۸۵ خود را برای دوره سوم شوراهای شهر شهرکرد، مرکز استان چهارمحال و بختیاری نامزد کند، استاد دانشگاه بود، سابقه سال‌ها فعالیت پژوهشی داشت و چندین کتاب نوشته بود.
با این حال در گفت‌وگو با وب‌سایت شبکه یلدا میگوید وقتی تصمیم گرفت برای شوراهای شهر ثبت‌نام کند لازم بود ابتدا اعتماد همسرش را جلب کند.
ح
گرچه برخی استدلال می‌کنند مسائل شهری، زنانه و مردانه ندارند اما تجربه حضور زنان در شوراهای شهر و روستا در سال‌های گذشته نشان می‌دهد زن‌ها از زاویه دیگری به شهر و مردم شهر نگاه می‌کنند
او میگوید پیش از آن چندین بار برای انتخابات شوراهای شهر و مجلس ثبت‌نام کرده بود و هر بار با اصرار همسرش انصراف داده بود اما در دوره سوم شوراهای شهر از نظر خود برنگشت.
خانم سلطانی میگوید ابتدا برای همسرش حتی تصور چاپ پوسترهای حاوی عکس او و نصب آن روی در و دیوار دشوار بود اما در طول روند انتخابات و در جریان تبلیغات انتخاباتی به یکی از حامیان او تبدیل شد و خود او به انتشار پوسترهایش کمک کرد.
در شهرهایی که قومیت‌ها و طایفه‌ها نقش پررنگ‌تری دارند، زنان حتی باید مرحله جلب رضایت بزرگان خاندان و طایفه را هم از سر بگذرانند و گاهی بی‌اعتنا به هشدارهای آنها راه خودشان را بروند.
جمیله ملازهی عضو چهارمین دوره شورای شهر نیک‌شهر در استان سیستان و بلوچستان یکی از این زنان است.
او نه تنها توانست عضو شورای شهر شود که در انتخابات چهارمین دوره هیئت رئیسه این شورا با رای همه اعضا، رئیس شورای شهر نیک‌شهر شد.
او هم به شبکه یلدا میگوید ریش‌سفیدها و علما موافق حضورش نبوده‌اند و حتی بعضی از اعضای فامیل از همسرش خواسته‌اند که مانع از نامزدی و حضور او در شورا شوند.
او با لباس سنتی بلوچی و چادر در نیک‌شهر فعالیت می‌کند و حضورش باعث شده است زنان دیگر شهر و منطقه هم اعتماد به نفس لازم برای حضور اجتماعی را پیدا کنند و به گفته خود او طلسم حضور زنان شکسته شود.
جمیله ملازهی تنها زنی نیست که موفق شد به ریاست شورای شهرش برسد. در سال گذشته دست‌کم هفت زن دیگر به ریاست شورای شهر رسیدند. مرمر فیروزپور، عضو شورای شهر بابل یکی از این زنان است.
مرمر فیروزپور از ثابت‌قدم‌ترین اعضای شورای شهر است. او در هر چهار دوره در انتخابات شوراهای شهر شرکت کرده و توانسته اعتماد مردم بابل را جلب کند.
خانم فیروزپور متولد سال ۱۳۵۰ است و وقتی سال ۱۳۷۷ برای اولین بار نامزد عضویت در شورای شهر شد تنها ۲۷ سال داشت.
او میگوید رئیس وقت شورای شهر بابل به او کمک کرده است تا اعتماد به نفس و دانش لازم برای کار در شورای شهر را پیدا کند.
مرمر فیروزپور امیدوار است روزی دست‌کم ده درصد مدیران ارشد استانی شهرستان و کشوری زن باشند.
اما همه مثل خانم فیروزپور شانس این را نداشته‌اند که ریاست شورا را تجربه کنند. زیبا صالح‌پور عضو شورای شهر اهواز یکی از این زنان است.
خانم صالح‌پور وقتی در انتخابات چهارمین دوره شورای شهر شرکت کرد توانست با بیش از ۳۵ هزار رای، نفر اول شورای شهر اهواز شود اما با وجود اعتماد مردم، اعضای شورای شهر برای ریاست شورا به او رای ندادند.
او گفته است: "شنیدم که بعضی از آقایان شورای شهر می‌گفتند برای ما کسر شان دارد یک زن رئیس شورای شهر شود و این تلخ‌ترین اظهارنظری بود که شنیدم."
حق نشر عکس.Image captionدر سال گذشته دست‌کم هفت زن دیگر به ریاست شورای شهر رسیدند
زیبا صالح‌پور گفته است قصد داشته در جایگاه ریاست شورای شهر اهواز قرار بگیرد تا بتواند تغییر نگرشی در استان خوزستان نسبت به زنان و پذیرش مدیریت زنان ایجاد کند و اعتماد به نفس را در خانم‌های استان افزایش دهد.
هر چند در اهواز به ریاست یک زن بر شورای شهر رای ندادند اما چندین کیلومتر آن طرف‌تر در شهر چمران (جراحی) در حوالی ماهشهر در استان خوزستان هر چهار عضو شورای شهر زن هستند.
مهناز کعیان حسینی، بلقیس حسینی، زهرا ارجمد زیارتی و مونا امین امجد چهار عضو شورای این شهر کوچک هستند که نزدیک به ۳۰ هزار نفر جمعیت دارد.
در سال‌های گذشته تهران، پایتخت ایران، فرصت چندانی به زنان نداده است تا سهم منصفانه‌ای از حضور در شورای شهر را داشته باشند اما در شهرستان‌ها و روستاها زنانی موفق شده‌اند سهم خود را از این نهاد مدنی بگیرند.
زنانی مثل زهرا زمانی در یاسوج، زهرا یقطین در شیراز، فاطمه اشدری در قزوین، طوبی حجازی در قم، زهرا نظری در فومن و فاطمه مسئله‌گو در ساوه که وقتی برای ستایش از او گفتند که "مرد شورا" است ایستاد و تاکید کرد که مثل "زن شورا" توانمند است.
گرچه برخی استدلال می‌کنند مسائل شهری، زنانه و مردانه ندارند اما تجربه حضور زنان در شوراهای شهر و روستا در سال‌های گذشته نشان می‌دهد زن‌ها از زاویه دیگری به شهر و مردم شهر نگاه می‌کنند.
ناهید اسکندری، زنی که ابتدای این گزارش از او حرف زدم پس از عضویت در شورای شهر به خاطر بیماری شخصی نیاز به سونوگرافی و ماموگرافی پیدا کرد، اما متوجه شد نه تنها در شهر سرکان چنین امکانی وجود ندارد که در نزدیک‌ترین شهرستان یعنی تویسرکان هم جایی برای چنین آزمایشی نیست و اگر کسی نیاز به چنین آزمایش‌هایی پیدا کند باید تا همدان سفر کند. او ماه‌ها وقت گذاشت تا مسئولان را راضی کند چنین تجهیزاتی را دست‌کم در شهری نزدیک‌تر به سرکان فراهم کنند.
شاید ساده‌ترین تاثیر چنین حضور و مشارکت زنان را بتوان در همین داستان ساده‌ای دید که ناهید اسکندری عضو شورای شهر سرکان تعریف می‌کند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید