نوروز پرنیانی به قامت تاریخ

19.03.2018 - 22:03

تاریخ ملت ها، حکایت یک نواخت و دست چین شده ای نیست. تاریخ دراز آهنگ ایران زمین، داستان سرنوشت ِ پر پیچ و خم و پر فراز و فرود مردمی است که در گذر ِ هزاره ها، آمدند و رفتند و خانه مشترکی ساختند و برای آیندگان به میراث گذاشتند. تاریخ از درون تلخ کامی ها و شادکامی ها زاده می شود. میهن و ملت در همین تناقضات و پیچیدگی ها پا می گیرند، ریشه می دوانند و استوار می گردند. ایران زمین از نگاه زمان ِ تاریخی، کهنسال است، اما از جهتِ کنش و جوشش درونی شاداب و جوان. همین شادابی و بی پروایی جوانی ِ روح ایرانی است که همواره از عهده درمان زخم ها و عفونت های خطرناکی که بارها دامن اش را گرفته، بر آمده است. شادابی، درد و درمان، عناصر چرخه زیست و بقای ایران زمین بوده اند. نوروز- بهارجشن- توصیفی از فلسفه پایداری ِ این کهن-سرا است. فلسفه نوروز می تواند توصیفی از پیوند ِ طبیعت با تاریخ باشد. گرمای طاقت فرسای تابستان و سرمای گزنده زمستان در گردشی نا-ایستا سرانجام به اعتدال لطیف بهاری می انجامند. فلسفه نوروز، قبای پرنیانِ طبیعت است که بر قامت تاریخ ایران زمین پوشانده شده است. تا طبیعت در چرخش است، تاریخ این مرز و بوم نیز در گردش خواهد بود. جشن نوروز-بهارجشن- قرار دادن آغاز گردش جهان بر تعادل و زیبایی است. نوروز جشن بزرگداشت امید و بهروزی است. گشودن سفره هفت سین در اطاق خانه، و گذاردن عناصری از طبیعت در آن، نشانه ای سمبلیک از پیوند پرنیان طبیعت با زیست تاریخی مردمان این مرز و بوم است.