آه...می کشم برای آب
دستهای من، تُهی ست .
چشمهای من پُراز نگاه ِحسرت ست.
آه...می کشم برای آب.
زخم می زند دوباره روزگار
بر جهان ِجان ِخُرّم ام.
خنده از لبان ِ من گُریخت.
برگ وُبار ِمن، دوباره ریخت.
در گزند ِ بی شمار
این منم که شعله می کشم زهرکُجای خاک.
با ترانه های چاک چاک.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید