یادبود درگذشت همایون بهزادی مهاجم اسبق شاهین و تیم ملی که به سرطلایی فوتبال ایران مشهور بود و پس از مدت‌ها تحمل بیماری، بامداد جمعه دوم بهمن ۱۳۹۴ بر اثر ایست قلبی و در سن ۷۴ سالگی دارفانی را وداع گفت
همایون بهزادی در سال ۱۹۶۷ به تیم پیکان پیوست و پس از آن در بهار سال ۱۹۶۸ به پرسپولیس منتقل شد. در همان سال به خاطر مصدومیت شدیدی که از جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۸ به جا مانده بود به صورت قرضی از پرسپولیس به پیکان بازگشت. در نهایت و قبل از این که دوباره به پرسپولیس برگردد، همراه با پیکان قهرمان جام تهران شد. پس از آن در پرسپولیس ماند و همراه این تیم قهرمان لیگ ۱۹۷۲ و ۱۹۷۴ شد.
بهزادی در سال ۱۹۶۶ به همراه تیم ملی ایران به مقام دومی بازی‌های آسیایی تایلند رسید. هم چنین در سال ۱۹۶۸ قهرمان جام ملت‌های آسیا شد، زمانی که در چهار بازی چهار گل به ثمر رساند یکی از بازیکنان مطرح گلزن جام شد. بهزادی در بازی فینال گل تساوی ایران در مقابل اسراییل را زد که در نهایت ایران با نتیجهٔ ۲ بر ۱ قهرمان شد. بهزادی هم چنین همراه با تیم ملی ایران قهرمان جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲ شد.
همایون بهزادی که رابطه خوبی با نسل اول فوتبال ایران داشت در دهه پنجاه یکی از بهترین سرزنان فوتبال جهان شد و در بین پنج نفر برتر قرار گرفت. از همان روزها بود که لقب سرطلایی فوتبال ایران به او داده شد. بهزادی در دربی معروف استقلال و پرسپولیس ۳ گل از ۶ گل سرخپوشان را به ثمر رساند و جالب اینکه خودش از ۴۰ روز پیش تیم را تمرین داده بود و صبح روز بازی ترکیب را به آلن راجرز داده بود.
همایون بهزادی از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا در تالار مشاهیر فوتبال آسیا قرار گرفت و دوبار به این مراسم دعوت شد که یکی از آنها را به همراه علی دایی شرکت کرد و از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا هم مورد تقدیر قرار گرفت.
بهزادی بعد از انقلاب بدلایل واهی "شکنجه گر بودن در ساواک" چند ماه زندانی بود
لازم به ذکر است شخصاَ ایشان را در اواخر دهه هفتاد شمسی، در تهران مسیر ِ قصر فیروزه به کوکاکولا دیده بودم که مسافرکشی میکرد و گلایه ای هم نداشت می گفت دست سرنوشت با من نساخت. بواقع او در مرام و منش و فروتنی استاد بود اما بسیاری از مردم او را فراموش کردند و سرطلایی ایران در عزلت و احوالی نه چندان خوب از بین ما رفت
همایون بهزادی که قبل از مرگ و در آخرین جشن تولدش با خواندن بیتی گفته بود: برایم بعد مرگم روی سنگم بنویس گاهی از من به سخن یاد کنید، در دل خاک دلم شاد کنید.
و این هم الوعده وفا، بیادت هستیم اما محزون از به بیابان پناه بردنت!
یادت گرامی همایون عزیز که دامان گیر سرزمینت بودی، سرزمینی که مردمانش به تو وفادار بودند اما برای حمل ِ تابوت
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید