دو دو و سه سه به پچ پچ گرد یکدیگر؛
کودکان بربام؛
دختران بنشسته بر روزن،
مادران غمگین کنار در
کم کمک در اوج آمد پچ پچ خفته
خلق، چون بحری برآشفته،
به جوش آمد؛
خروشان شد؛
به موج افتاد؛
بّرش بگرفت..."
...و فریاد، رهایی تا به پایان، در مصافی سخت با اهریمنان از سینه بیرون داد...
وبدین سان بود که آرش کمانگیر زمانه ما، این بار چهارمین فریاد رسای خود را در دامنه البرز ایران، از حنجره 14 گردافرید، به غرش در آورد و پرچم امید به رهایی را بر بلندای دلهای تشنه آزادی دهها میلیون ایرانی خسته از فقر و جور و بیداد و فساد و غارت و استبداد، با غروری کوه اسا بر افراشت.
بانوان دلاور کشور؛ بسیاری از میهندوستان هموطن شما در خارج از کشور، در برابر عظمت اراده شما و"جنبش نوینی" که به دست شمایان در درون کشور، راه دشوار خود را تازه آغاز کرده است، خاضعانه سر تعظیم فرود آورده و با صدق دل شمایان را همراهی میکنند.
هزاران چشم گویا و لب خاموش" شما را پیک امید" خویش دانسته، "هزاران دست لرزان و دل پرجوش" در درون شما نفس میکشند،"کودکان از بامها" شما "را صدا میکنند"، "مادران" شما "را دعا میکنند". پیر مردان برایتان بعض میکنند، "دختران گردنبنده بر مشت میفشانند"، و قدرت لایزال عشق و دوستی را بدرقه راه دشوارتان میسازند و مردان ازشجاعت و جسارت و ایثار بی نظیرتان توشه بر میگیرند.
"...در تمام پهنه‌ی البرز،
وین سراسر قلّه‌ی مغموم و خاموشی که می‌بینید،
وندرون دره ّ‌های برف آلودی که می‌دانید،
رهگذرهایی که شب در راه می‌مانند
نام آرش را پیاپی در دل کهسار می‌خوانند،
و نیاز خویش می‌خواهند
با دهان سنگ‌های کوه آرش می‌دهد پاسخ
می‌کندشان از فراز و از نشیب جاده‌ها آگاه؛
می‌دهد امید،
می‌نماید راه... "
اصغر جیلو. از حامیان بیانیه های 14 نفره
17 مرداد 1398(08/08/2019)
عبارات و قطعات داخل گیومه همه گی از منظومه بلند آرش کمانگیر، سروده ماندگار سیاوش کسرایی است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید