هِی ...های... عاشقان !

................
هِی ...های... عاشقان !
...........................
آنجا که جان ِشیفته ی پویا –
در جستجوی شادی وُ آزادی ست
هم عشق ،هم ترانه، شکوفاست.

هِی ...های...عاشقان!
در این سکوت ِسرد ِ زمستانی –
آواز ِآتشین ِ شما زیبا ست.

زیباست هردرخت.
وقتی که دست ِتان
از شادی ِزُلال ترین آب ها نوشت.
وقتی که راز ِتان-
آواز را برابر ِآیینه ها گرفت.

اما
تلخ ست روزگار.
وقتی که مادران ِ سیه پوش –
همدوش ِ دلشکسته ترین ماه گشته اند.
سخت ست روزگار
وقتی که مادران ِ سیه پوش –
آغوش ِغمگنانه ترین آه گشته اند.

اما
درما ستاره ای
مهمان ِمهربان ِغزلهای گندم ست.
اما
درما سپیده ای
خُنیاگر ِخجسته ی طُغیان ِ مزدُم ست.