ایران به دنبال انتقام گیری از آمریکا در حیاط پشتی خودش

 هیچ تحلیلگر امنیتی یا سیاسی نمی تواند قبول کند حمله نصفه و نیمه ایران به مقر نیروهای آمریکایی در عراق پس از ترور سردار قاسم سلیمانی پایان ماجرا بوده است. اما سوال این است که در ماه های آینده باید انتظار چه اتفاقاتی را داشت؟ ایران در رابطه با حضور آمریکایی در عراق به رئیس جمهوری ایالات متحده هشدار داده، اما کمپین آن علیه آمریکا، اسرائیل و غرب به همین جا ختم نمی شود. در حالی که رسانه ها روی اسرائیل، آفریقا یا اروپا به عنوان مناطق آسیب پذیر در حملات احتمالی نیروهای متحد ایران علیه منافع آمریکا یا غرب تمرکز کرده اند، ایران و حزب الله، متحد آن در لبنان، با توجه به دارایی ها و سلول هایی در سراسر جهان که توانایی اقدام فعالانه را دارند، می توانند اهداف بسیار نرم تری را برگزینند. در حال حاضر به نظر می رسد آمریکایی ها ترور سردار سلیمانی را پشت سر گذاشته و روی استیضاح ترامپ متمرکز شده باشند، اما ایرانی ها هنوز در حال برنامه ریزی برای اقدامی تلافی جویانه هستند.

ایران و حزب الله در چند دهه گذشته مشغول ایجاد شبکه ای از متحدان در آمریکای جنوبی بودند و این تلاش ها در میانه دولت اوباما که روی تلاش برای توافق هسته ای 2015 متمرکز بود، افزایش چشمگیری یافت. پولیتیکو در گزارش جامعی تحت عنوان «پشت پرده چگونگی نادیده گرفته شدن حزب الله در دوران اوباما» به تفصیل به همین مساله پرداخته است. ایالات متحده سیاست گذاری های خود را در این زمینه از دو سال پیش که جف سشنز، دادستان کل، گروه بررسی تامین مالی و مبارزه با حزب الله را تشکیل داد، تغییر کرد و همین مساله کشورهای آمریکای جنوبی را بر آن داشت تا شبکه های فعال متحد ایران را اخراج و دارایی های آنها را مسدود کنند.

طبق برخی ادعاها، ایران منطقه ای در تلاقی سه خط مرزی برزیل، آرژانتین و پاراگوئه که نسبتا بی قانونی است را برای عملیات حزب الله انتخاب کرده است. این منطقه عمدتا به دلیل حجم بالای قاچاق پول و مواد مخدر مورد توجه بوده، اما در دوره پس از ترور سردار سلیمانی، ممکن است به منطقه ای برای برنامه ریزی یا هماهنگی حملات علیه آمریکا و متحدانش استفاده شود. درست پیش از منتشر شدن خبر ترور سردار سلیمانی، مقامات آرژانتین گزارشی منتشر و به طور ویژه به مقامات شیلی، برزیل، اروگوئه، پاراگوئه، گویانا، ترینیداد و توباگو، سورینامه و کلمبیا درباره نفوذ ایران هشدار دادند. کارشناسان اطلاعاتی و امنیتی آمریکا هم سال هاست که اقدامات جدی تر علیه ایران در نیمکره غربی را خواستار هستند. با این وجود، برخی از مناطق تحت نفوذ و کنترل ایران دور افتاده هستند و هدف گرفتن آنها دشوار است.

جدای از این مناطق، اتحاد نزدیک ایران با دولت نیکلاس مادورو در ونزوئلا هم هست. دولت دونالد ترامپ از خوان گوایدو، رئیس مجلس و رهبر اوپوزیسیون ونزوئلا که خود را رئیس جمهوری موقت در کشورش خوانده، حمایت می کند؛ اما این احتمال وجود دارد که قدرت و نفوذ ایران به اندازه ای در ونزوئلا ریشه دوانده باشد که حتی در صورت برکناری مادورو و روی کار آمدن گوایدو هم تفاوت چندانی در وضعیت حاصل نشود. مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا، پیشتر گفته که حزب الله در دولت ضدآمریکایی نیکلاس مادورو در ونزوئلا «سلول های فعالی» دارد و ایران از طریق اقدامات این سلول ها می تواند بر مردم ونزوئلا و سراسر آمریکای جنوبی تاثیر بگذارد و نفوذ خود را در این منطقه حفظ کند.

نیویورک تایمز پیشتر در گزارشی نوشته بود که طارق الایسامی، معاون پیشین رئیس جمهوری ونزوئلا و وزیر کنونی صنایع، به ورود شبه نظامیان حزب الله به داخل این کشور کمک کرده و برای جاسوسی عناصر ضددولتی نیروهای حزب الله را به کار گرفته است. ایالات متحده سال گذشته ایسامی را به اتهام پولشویی، فساد و قاچاق مواد مخدر در فهرست افراد تحت تعقیب سازمان مهاجرت و گمرک ایالات متحده قرار داد. شبکه نیروهای متحد ایران و حزب الله اساسا می توانند در همه صحنه ها در آمریکای جنوبی یا هرجای دیگری در نیمکره غربی یا شرقی به کار گرفته شوند.

سناتور مارکو روبیو (جمهوری خواه از ایالت فلوریدا) ماه پیش موفق شد قانون بازداری از تامین مالی بین المللی حزب الله به تصویب برساند که اجرای جدی تر تحریم ها و اعمال تحریم های ثانویه بر آنهایی که به حزب الله کمک می کنند را در پی داشته است. آلمان که متحد ایالات متحده به شمار می رود، تا امروز از پذیرش خواسته آمریکا خودداری کرده و مانع از تامین بودجه حزب الله و فعالیت های سیاسی آن نشده است. (حزب الله یک حزب سیاسی رسمی در لبنان به شمار می رود.)

اگر ایالات متحده بخواهد برزیل، پاراگوئه و سایر کشورهای آمریکای جنوبی را به تصویب قانونی برای ممانعت از گسترش نفوذ حزب الله در کشورهایشان وادار کند، باید ابتدا بتواند اروپایی ها را به پذیرش تحریم ها و مجازات های ثانویه راضی کند. ایران در نیمکره غربی هم نفوذ دارد و ایالات متحده در اتخاذ رویکردی برای همگام کردن متحدانش در مواجهه با این نفوذ موفق نبوده است.